Hatka Witold
Witold Hatka, ur. 25 VI 1939 w Bydgoszczy, zm. 13 XI 2010 w Załachowie k. Żnina. Ukończył LO w Żninie (1957).
1957-1959 księgowy w Przedsiębiorstwie Handlu Wewnętrznego Arget w Bydgoszczy, 1959-1962 pracownik zaopatrzenia w Fabryce Automatów Tokarskich tamże, 1963-1969 kierownik zakładu w Bydgoskich Zakładach Kruszyw i Surowców Mineralnych, 1969-1983 rolnik: właściciel gospodarstw specjalistycznych w Lubczu k. Żnina i Zielonce k. Bydgoszczy.
We IX 1980 współtwórca niezależnego ruchu chłopskiego w woj. bydgoskim, przewodniczący Solidarności Wiejskiej (następnie w Solidarności Chłopskiej, „S” RI) w gm. Białe Błota. W II 1981 członek Komisji ds. Realizacji Porozumień Ustrzycko-Rzeszowskich, 13 II – 8 III 1981 przewodniczący KKP „S” RI, 8-9 III 1981 delegat na zjazd zjednoczeniowy chłopskiego ruchu związkowego w Poznaniu, na którym powołano Ogólnopolski Komitet Założycielski „S” RI. 16 III – 17 IV 1981 współorganizator, uczestnik strajku okupacyjnego w Wojewódzkim Komitecie ZSL ws. legalizacji „S” RI, członek KS, 17 IV 1981 sygnatariusz porozumienia bydgoskiego. Od 1981 honorowy członek Chrześcijańskich ZZ we Włoszech, w VII 1981 uczestnik Kongresu Europejskich ZZ FISBA-CISL (Federazione Italiana Salariati Braccianti Agricoli – Confederazione Italiana Sindacati Lavoratori) w Rzymie. 17-18 IX 1981 uczestnik spotkania OKZ „S” RI w Wierzchosławicach, członek Prezydium OKZ odpowiedzialny za kontakty z Episkopatem, następnie sekretarz.
Po 13 XII 1981 współorganizator OKOR w woj. bydgoskim; 8 IX 1982 internowany w Ośr. Odosobnienia w Mielęcinie, zwolniony 8 XII 1982. W
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1983 uczestnik spotkania OKOR w Czernej k. Krakowa.
Od VIII 1983 na emigracji w USA: 1984-1989 właściciel zakładu usług budowlanych; wydawca, redaktor, organizator kolportażu polskiej prasy na emigracji (m.in. pism PSL, biuletynów Fundacji Jana Pawła II w Waszyngtonie), autor komentarzy w Radiu Wolna Europa i Głosie Ameryki. W IX 1984 inicjator, przewodniczący Komitetu Rolników Polskich „S”; 1985/1986-1989 przedstawiciel OKOR za granicą; 28-30 VI 1987 przewodniczący obrad Kongresu PSL na Uchodźstwie w Waszyngtonie; w 1989 współzałożyciel Konfederacji Polaków w Ameryce.
W X 1989 powrócił do Polski. 1993-2000 założyciel, prezes, wiceprezes, następnie przewodniczący Rady Nadzorczej Wielkopolskiego Banku Rolniczego, następnie członek rad nadzorczych kilku spółek. W IV 2001 współzałożyciel LPR, 2001-2007 poseł RP z listy LPR. Od 2007 na emeryturze.
Autor publikacji: ''Ostatni Krąg'' (Bydgoszcz 2002), ''Oblicze ziemi'' (Bydgoszcz 2007).
Odznaczony brązowym medalem Jana Pawła II Robur pacis veritas (1981).
W 1981 rozpracowywany przez Wydz. IV KW MO w Bydgoszczy w ramach SO krypt. Spółdzielnia.
Katarzyna Grysińska-Jarmuła