Humienny Erazm Jacek
Erazm Jacek Humienny, ur. 6 III 1966 we Wrocławiu. Ukończył Technikum Żeglugi Śródlądowej tamże (1985).
1985-1986 marynarz, malarz w Stoczni Gdańskiej im. Lenina, następnie doker w Porcie Gdańsk, 1986-1987 rzemieślnik w prywatnym zakładzie zabawkarskim w Gdańsku, 1987-1988 murarz, malarz w spółdzielniach studenckich we Wrocławiu, 1988-1990 zastępcza służba wojskowa w Domu Pomocy Społecznej tamże (pielęgniarz, noszowy i salowy).
1982-1985 jako uczeń TŻŚ wykonawca i kolporter ulotek (pisanych ręcznie lub na maszynie) w szkole i miejscach publicznych, wykonawca napisów na murach; 1984-1985 kolporter ulotek i pism podziemnych (we współpracy z parafią św. Karola Boromeusza we Wrocławiu). Kilkakrotnie zatrzymywany, 3-krotnie skazany przez kolegium ds. wykroczeń na karę grzywny. W 1985 zastraszany, wyjechał do Gdańska, gdzie nawiązał kontakty (poprzez parafię św. Brygidy i SG) z Federacją Młodzieży Walczącej; kurier pomiędzy Wrocławiem i Gdańskiem, kolporter wydawnictw RKS, RKW, Solidarności Walczącej i FMW. W Gdańsku kilkanaście razy zatrzymywany, 11 razy skazywany przez kolegium ds. wykroczeń na karę grzywny, przesłuchiwany, zwalniany z pracy; V-VII 1986 za niezapłacone grzywny osadzony w ZK Gdańsk-Przeróbka. W 1986 odesłał książeczkę wojskową do Ministerstwa Obrony Narodowej. Od 1987 ponownie we Wrocławiu, w kontakcie z Leszkiem Budrewiczem, 1987-1989 uczestnik Ruchu WiP, m.in. demonstracji przeciwko służbie wojskowej (tzw. akcje kanapkowe: indywidualne spacerowanie z planszami z przodu i na plecach), ekologicznych, uczestnik spotkań przy grobie Ottona Schimka w Machowej k. Tarnowa, kilkakrotnie zatrzymywany; 1987-1989 uczestnik ogólnopolskich zjazdów WiP w Poznaniu, Warszawie, Krakowie i Rabce; kolporter wydawnictw WiP, RKW, SW i Solidarności Polsko-Czechosłowackiej. 1987-1989 przewodniczący zarejestrowanego stowarzyszenia Objektor, walczącego o zastępczą służbę wojskową. 1988-1989 uczestnik happeningów Pomarańczowej Alternatywy.
1991-1996 kierownik Schroniska Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta we Wrocławiu, w 1996 kierownik Domu Opieki Fundacji Przywrócić Nadzieję; założyciel Fundacji Ludzie Ludziom; kierownik schroniska dla mężczyzn po wyrokach sądowych.
Laureat wielu nagród, m.in. Marszałka Województwa dla najlepszej organizacji pozarządowej z Dolnego Śląska (2005).