Jania Piotr Paweł
Piotr Paweł Jania, ur. 29 VI 1952 w Szczecinie. Absolwent Uniwersytetu Szczecińskiego, Wydz. Humanistyczny (1995).
1971-1974 zatrudniony w Zarządzie Portu Szczecin, 1974-1976 zasadnicza służba wojskowa, 1977-1984 nauczyciel zawodu w Liceum Portowym w Szczecinie, 1982-1997 ponownie pracownik ZP. W XII 1970 uczestnik demonstracji i akcji protestacyjnych, m.in. uniemożliwiał gaszenie płonącego budynku KW PZPR w Szczecinie. 1979-1980 w kontakcie z KPN, uczestnik spotkań, kolporter materiałów programowych.
15-30 VIII 1980 uczestnik strajku w ZP, członek straży strajkowej w portowej Łasztowni; od IX 1980 w „S”; wiceprzewodniczący Komisji Wydziałowej.
15 XII 1981 uczestnik protestu w ZP (przerwa w pracy, wiec). 1982-1989 członek TKZ, skarbnik, zaangażowany w pomoc internowanym, aresztowanym i ich rodzinom w ramach Biskupiego Komitetu Społeczno-Charytatywnego. 1987-1989 autor i redaktor podziemnego pisma „CDN”, kolporter podziemnych wydawnictw w zorganizowanej sieci kolportażu oznaczonej jako „13”. Współorganizator Mszy za Ojczyznę w kościele św. Andrzeja Boboli i katedrze św. Jakuba. Przesłuchiwany, zatrzymywany, skazany przez kolegium ds. wykroczeń na karę wysokiej grzywny. 17 VIII – 3 IX 1988 organizator strajku, członek KS w ZP. W 1989 współzałożyciel Obywatelskiego Komitetu Porozumiewawczego „S” Regionu Pomorza Zachodniego, członek Prezydium odpowiedzialny za sprawy techniczne i organizacyjne przy wyborach parlamentarnych 4 VI 1989.
1989-1991 rzecznik prasowy KZ „S” w ZP, delegat na II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. i III WZD Regionu Pomorze Pomorze „Pomorze”, podtytuł: „Pismo niezależne”, sygnowane przez Tymczasowy Zarząd Regionu Pomorza Zachodniego NSZZ „Solidarność”. Zachodnie. 1998-2000 dyr. terminalu w Drobnicy Port Szczecin, 2001-2005 szef wolnego obszaru celnego w Zarządzie Morskich Portów Szczecin-Świnoujście, 2006-2007 dyr. ds. eksploatacyjnych i członek Zarządu w Drobnicy Port Szczecin, od 2007 dyr. ds. marketingu, członek Zarządu Morskich Portów. Od 2001 w PiS, członek Rady Politycznej. W 2002 radny Miasta Szczecina z listy PiS, przewodniczący Komisji Bezpieczeństwa i Samorządności, członek Komisji Promocji i Rozwoju Gospodarki Morskiej.
Autor licznych artykułów nt. gospodarki morskiej w „Morzu i Ziemi”, „Portowym Magazynie”, „Pulsie Biznesu”.
Wyróżniony odznaką Zasłużony Pracownik Morza (1999), Zasłużony dla Pożarnictwa (2005).