Jankowski Krzysztof
Krzysztof Jankowski, ur. 5 VI 1956 w Gdyni. Absolwent Uniwersytetu Gdańskiego, Wydz. Ekonomiki Produkcji (1984).
1976–1978 zasadnicza służba wojskowa. 1978–1980 kolporter niezależnych pism, m.in. „Robotnika” i publikacji ROPCiO na uczelni i w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, uczestnik spotkań samokształceniowych organizowanych przez ROPCiO oraz niezależnych obchodów rocznicowych, 3 V i 11 XI, Grudnia 1970 w Gdańsku; współorganizator mszy w kościołach Gdyni w rocznicę zbrodni katyńskiej.
W VIII 1980 uczestnik strajku w stoczni, łącznik między KS a ks. Hilarym Jastakiem.
13–15 XII 1981 współorganizator strajku na UG, wiceprzew. KS na swoim wydz. i członek KS UG. Po strajku współorganizator druku i kolportażu m.in. ulotek, komunikatów strajkowych i informacji o pierwszych represjach stanu wojennego. 20 XII 1981 zatrzymany, 22 XII 1981 aresztowany, osadzony w AŚ w Gdańsku. 3 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1982 skazany przez Sąd Marynarki Wojennej w Gdyni w trybie doraźnym na 5 lat pozbawienia wolności, osadzony w ZK w Koronowie i Potulicach. 16 XII 1982 Sąd Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy udzielił rocznej przerwy w odbywaniu kary, 25 IV 1983 SN uchylił wyrok i sprawę skierował do ponownego rozpatrzenia, 28 VII 1983 SMW umorzył postępowanie na mocy amnestii.
1984–1985 nauczyciel w SP nr 2 w Gdyni, w 1985 inspektor ds. zatrudnienia w Gdyńskim Przedsiębiorstwie Budowy Elektrowni i Przemysłu Energoblok-Wybrzeże, 1985–1987 inspektor w Młodzieżowej Spółdzielni Mieszkaniowej w Gdyni. 1987–1993 specjalista, nast. gł. księgowy w prywatnych spółkach w Trójmieście.
1993–1996 z-ca dyr. w Biurze Doradztwa i Usług Hera Oddział w Gdańsku, od 1996 prezes i biegły rewident w Regnitum Sp. z o.o. w Gdyni.