Jarczewski Andrzej
Andrzej Jarczewski, ur. 25 V 1950 w Turku. Absolwent Politechniki Śląskiej w Gliwicach, Wydz. Automatyki, Elektroniki i Informatyki (1974) oraz Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, Wydz. Filologiczny (1979).
W III 1968 uczestnik protestów studenckich w Gliwicach. 1974-1982 nauczyciel akademicki w Instytucie Automatyki PŚ. 1975-1980 członek ZNP.
Od IX 1980 w „S”; w 1981 członek Zarządu Komisji „S” w IA PŚ; w XI 1981 uczestnik na PŚ studenckiego strajku solidarnościowego ze studentami radomskiej WSI, organizator zajęć dla strajkujących studentów (m.in. spotkania, wykłady); w 1981 redaktor techniczny, autor w tygodniku „Informator NSZZ «S» Politechniki Śląskiej”; działacz Gliwickiej Delegatury „S”, od 13 XII 1981 Drugiego Garnituru Gliwickiej Delegatury „S”.
Od 1982 założyciel i szef Akademickiej Grupy Oporu na PŚ (wydawcy pisma „AGO”, druk „Manifestacji Gliwickiej”, okresowo „Tygodnika Wojennego”), 1982-1983 redaktor „Manifestacji Gliwickiej” i „Stanu Ducha”, w 1982 współautor i wydawca zbioru wierszy ''Reduta Śląska'' (druk: podziemne wydawnictwo AGO), współorganizator (pod kierownictwem Tadeusza Drzazgowskiego) manifestacji 3 V i 31 VIII 1982 w Gliwicach, autor audycji podziemnego Radia „S”. 1983-1985 zatrudniony w KWK Zabrze-Bielszowice. W 1985 redaktor mikrofilmowej broszury dywersji psychologicznej w wojsku pt. ''Kto zgasi KIP-a?'' (KIP – Kompleks Indoktrynacyjno-Propagandowy); 25 IX 1985 aresztowany, osadzony w AŚ w Katowicach, 12 V 1986 skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Gliwicach na 2 lata więzienia, zwolniony 5 IX 1986 na mocy amnestii. 1986-1991 zatrudniony m.in. w firmie komputerowej Proster. W 1988 współtwórca sieci informacyjnej o sytuacji w górnictwie dla Radia Wolna Europa, 25 VIII 1988 zatrzymany na 48 godz. za zbieranie materiałów o strajkach górniczych; 3 V 1989 współorganizator ostatniej manifestacji gliwickiej.
1989-1991 członek Gliwicko-Zabrzańskiego KO „S”, 1990-1991 przewodniczący Gliwickiego KO „S”, w XI 1990 przewodniczący Ogólnopolskiej Konferencji Komitetów Obywatelskich w Warszawie. W XII 1989 z grupą działaczy doprowadził do wyboru (jeszcze przez Miejską Radę Narodową) pierwszego w Polsce prezydenta miasta z „S”, Zbigniewa Pańczyka. W 1990 członek założyciel PChD. 1994-2002 wiceprezydent Gliwic. Od 2003 Klucznik Radiostacji Gliwickiej (obecnie Muzeum Historii Radia i Sztuki Mediów).
Autor kilku książek, m.in.: ''Europoliteja. Rozprawa o ustroju'' (Wydawnictwo Dante), ''Szychtownica'' (Wiadomości Górnicze, 1998), ''Provokado. Gliwice 31.08.1939'' (Muzeum w Gliwicach, 2008).
Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2007).
1982-1989 rozpracowywany przez KR MO w Gliwicach/Wydz. III-1 WUSW w Katowicach w ramach KE krypt. Redaktor.