Jurecki Jurek
"Jurek" (właśc. Józef) "Jurecki", ur. 18 IX 1958 w Krakowie. 1977-1978 student matematyki na Uniwersytecie Jagiellońskim, absolwent Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, Wydz. Organizacji i Zarządzania Przemysłem (1984).
1978-1980 uczestnik Dominikańskiego Duszpasterstwa Akademickiego Beczka w Krakowie.
Od IX 1980 w NZS AGH, współorganizator Komitetu Założycielskiego; w II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1981 uczestnik strajku o rejestrację NZS w AGH (w KS, szef Gwardii Strajkowej), 3-6 IV 1981 współorganizator ogólnopolskiego I Zjazdu NZS w Krakowie. 17 V 1981 współorganizator Białego Marszu w Krakowie po zamachu na Jana Pawła II (odpowiedzialny za sprawy bezpieczeństwa), XI/XII 1981 uczestnik strajku solidarnościowego ze studentami radomskiej WSI w AGH (w KS, szef Gwardii Strajkowej).
13-20 XII 1981 w ukryciu. 17 XII 1981 uczestnik demonstracji na Rynku Głównym w Krakowie, następnie rocznicowych i patriotycznych, m.in. 3 V, 31 VIII, 11 XI, 13 XII; od XII 1981 uczestnik akcji ulotkowych i plakatowych, zbierania składek na pomoc represjonowanym w Krakowie i Zakopanem, projekcji filmów i spotkań z niezależnymi twórcami w kościele św. Antoniego w Zakopanem; 1982-1984 współorganizator Ruchu Oporu NZS w AGH, współpracownik Krakowskiej Rady RO NZS; w 1982 współorganizator akcji z użyciem kwasu masłowego przed posiedzeniami krakowskich struktur PZPR, a także szefostwa Studium Wojskowego AGH; 1982-1983 odpowiedzialny za przygotowanie miejsc emisji dla podziemnego Radia „S” w Krakowie; 1982-1984 współzałożyciel, drukarz (z Robertem Rychlickim, Markiem Domagałą, Tadeuszem Górczykiem) „Kuriera Studenckiego”; 1982-1989 kolporter podziemnych pism, m.in. „Tygodnika Mazowsze”, „PWA. Przeglądu Wiadomości Agencyjnych”, „Hutnika”, „Zomorządności” oraz ulotek; kurier z podziemnymi wydawnictwami między Krakowem (dostawca Maciej Dudek ) a Zakopanem (odbiorca Maciej Krokowski); w 1983 współorganizator (z Markiem Domagałą i Robertem Rychlickim) akcji przy ul. Basztowej w Krakowie z użyciem wyrzutni ulotek z samowyzwalaczem, transparentów (z napisem „S”) i oraz sprzętu nagłaśniającego. 1983-1984 recepcjonista w Schronisku PTTK na Polanie Chochołowskiej (zwolniony na polecenie WOP), 1984-1988 zastępca kierownika ds. transportu w Funduszu Wczasów Pracowniczych w Zakopanem. 1985-1989 współzałożyciel, drukarz (z Wojciechem Mrozem) „Biuletynu Podhalańskiego”; 3 V 1985 współorganizator demonstracji rocznicowej w Zakopanem; 1985-1987 w kontakcie z Association Solidarité France-Pologne (Stowarzyszenie Solidarność Francusko-Polska) z Francji, m.in. z Jacques Pelé (dostawy materiałów poligraficznych i artykułów spożywczych). Kilkukrotnie zatrzymywany, przesłuchiwany, rewizje w mieszkaniu, w 1984 uniemożliwiono mu członkostwo w GOPR (w ramach kombinacji operacyjnej SB). 1987-1989 własna działalność gospodarcza, 1987-1988 pracownik Przędzalni Wełny Owczej w Zakopanem.
1989-1991 w KO „S” w Zakopanem, szef Komisji Spraw Socjalnych, w 1989 współorganizator kampanii wyborczej na Podhalu. Od 1989 współzałożyciel, współwłaściciel, dziennikarz śledczy „Tygodnika Podhalańskiego” w Zakopanem, od 1990 współzałożyciel i współudziałowiec Zakopiańskiego Towarzystwa Gospodarczego Sp. z o.o. w Zakopanem, od 1994 prezes Zarządu. W 1990 członek Wojewódzkiej Komisji Kwalifikacyjnej ds. Byłych Funkcjonariuszy b. SB w Nowym Sączu poddawanych weryfikacji. 1990-1994 radny Zakopanego z listy KO „S”. W 1991 stypendysta German Marshall Fund w USA. W 2004 inicjator (w ramach „Tygodnika Podhalańskiego” i we współpracy z IPN) powstania w Zakopanem i Nowym Targu punktów konsultacyjnych ds. składania wniosków o udostępnienie dokumentów i zapytań o status pokrzywdzonego. Od 2001 organizator szkoleń dla dziennikarzy w krajach totalitarnych i nowych demokracji (Białoruś, Ukraina, Tunezja, Birma). W 2005 deportowany z Kuby w czasie zjazdu opozycji. Od 1990 publicysta m.in. w „Gazecie Wyborczej”, „Czasie Krakowskim”, „Głosie Solidarności”, „Newsweeku Polska”, „Rzeczpospolitej”, korespondent z Podhala Radia RMF oraz Wietrznego Radia w Chicago.
Laureat nagród, m.in. Rady Etyki Mediów (2003), Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (2003, 2010), Fundacji Batorego (2003), im. Dariusza Fikusa (Rzeczpospolita, 2004), Stowarzyszenia Gazet Lokalnych Lokal Press (2008, 2011), Dziennikarz Roku 2012 (2013), odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2012).