Kaczmarska-Perlak Maria
Maria Kaczmarska-Perlak, ur. 10 VI 1955 we Wrocławiu. Absolwentka Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu (1979).
1974-1979 w SZSP. 1979-1990 specjalistka w Branżowym Ośrodku Informatyki i Organizacji Pracy Przemysłu Cukrowniczego we Wrocławiu (późn. Przedsiębiorstwo Usług Informatycznych Przemysłu Cukrowniczego). 1978-1979 współpracowniczka SKS we Wrocławiu; uczestniczka niezależnych wykładów i spotkań organizowanych przez wrocławskie Duszpasterstwo Akademickie; kolporterka niezależnych wydawnictw, m.in. „Biuletynu Dolnośląskiego”, „Bratniaka”, „Biuletynu Informacyjnego” KOR/KSS KOR.
Od IX 1980 w „S”, przewodnicząca Komitetu Założycielskiego w BOIOP PC, następnie wiceprzewodnicząca KZ; IX-X 1980 pełnomocnik MKZ we Wrocławiu; współorganizatorka struktury „S” w oświacie; współtwórczyni KKK „S” Pracowników Przemysłu Cukrowniczego; w XI 1980 współorganizatorka strajku okupacyjnego cukrowników w Pruszczu Gdańskim, członek KS; w II 1981 na I WZD PPC „S” wybrana na przewodniczącą Krajowej Komisji Rewizyjnej KKK „S” PPC, od III 1981 Krajowej Rady Sekcji „S” PPC. XII 1981 – II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1989 członek TKZ w BOIOP PC, prowadziła punkt kolportażu wydawnictw podziemnych w miejscu pracy, organizatorka pomocy dla osób represjonowanych i ich rodzin. Wiosną 1982 współorganizatorka (z Bogusławem Kaczmarskim) spotkania Ogólnopolskiego Komitetu Oporu we Wrocławiu; w II-III 1982 współpracowniczka redakcji podziemnego pisma „Wiadomości Bieżące”, następnie XII 1982 – IV 1983 i XI 1985 – III 1986 członek redakcji, redaktor; IV-VI 1982 współpracowniczka podziemnego pisma „Przegląd Prasy” (we współpracy z Andrzejem Baborskim); 1982-1987 działaczka TKZ „S” w PAN we Wrocławiu (we współpracy z B. Kaczmarskim): prowadziła przegląd materiałów z prasy podziemnej, nasłuch Radia Wolna Europa, zbierała informacje, organizowała lokale na działalność opozycji. 1982-1989 współpracowniczka Solidarności Walczącej, uczestniczka manifestacji we Wrocławiu. 1983-1988 współorganizatorka, uczestniczka Ruchu Światło-Życie.
W 1989 absolwentka Papieskiego Fakultetu Teologicznego we Wrocławiu. Od II 1989 członek KZ „S” w PUIPC; w 1989 specjalista ds. związkowych w RKW „S” Dolny Śląsk. W IV 1989 organizatorka parafialnych punktów informacyjnych, działających następnie jako Sekcja Informacji KO „S”, współtwórczyni i projektantka (z B. Kaczmarskim) większości druków wyborczych KO „S” woj. wrocławskiego. W V 1989 inicjatorka, współorganizatorka II KZD „S” PPC we Wrocławiu. 1990-1991 nauczycielka w SP nr 2 we Wrocławiu, 1991-1994 w SP nr 112 tamże; od 1994 w SP/Zespole Szkół w Bytomiu Odrzańskim. 1990-1992 organizatorka parafialnych KO w woj. wrocławskim, delegat na Krajowe Konferencje KO w Warszawie. 1993-1994 delegat na WZD Regionu Dolny Śląsk, członek ZR, delegat na KZD, członek Komisji Statutowej. 1998-2002 radna Miasta Bytom Odrzański. Od 2001 w PiS. W 2007 wyznaczona przez premiera do pełnienia funkcji burmistrza Bytomia Odrzańskiego, później Kożuchowa.