Kampa Andrzej
Andrzej Kampa, ur. 23 IX 1958 w Tarnowskich Górach. Ukończył Technikum Mechaniczno-Elektryczne w Bytomiu (1979). Absolwent ekonomii i zarządzania, Wydział Nauk Społecznych KUL (1997).
1973–1990 pracownik Dyrekcji Rejonowej Kolei Państwowych PKP Tarnowskie Góry, Oddział Elektroenergetyczny, m.in. starszy elektromonter specjalista.
Od IX 1980 w „S”, współzałożyciel Komitetu Założycielskiego w DRKP PKP Tarnowskie Góry, X 1980–I 1981 członek Prezydium. I–VI 1981 członek Prezydium KZ. VI–XI 1981 wiceprzew. Podregionu „S” w Tarnowskich Górach. 2–7 VI 1981 pełnomocnik uczestników strajku głodowego w DRKP w obronie więźniów politycznych KPN, VII/VIII i XII 1981 delegat na I i II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. WZD Regionu Śląsko-Dąbrowskiego. 4 VIII 1981 współorganizator marszu głodowego w Tarnowskich Górach. 17 XI–13 XII 1981 wiceprzew. Miejskiej Komisji Koordynacyjnej „S” tamże.
Po 13 XII 1981 członek podziemnej struktury zakładowej „S” w DRKP, 1981–1984 skarbnik „S” tej struktury, kolporter prasy podziemnej i uczestnik akcji ulotkowych na terenie zakładu. 1981–1983 członek Tarnogórskiego Komitetu Pomocy Rodzinom Internowanych przy parafii św. Józefa.
1989–1990 wiceprzewodniczący KZ „S” węzła PKP Tarnowskie Góry. 1990–1998 sekretarz ZR Śląsko-Dąbrowskiego „S”, 1998–2000 wiceprzewodniczący ZR, 2000–2002 członek Prezydium. 1990–2002 delegat „S” PKP Tarnowskie Góry na kolejne WZD Regionu Śląsko-Dąbrowskiego, 1995–2002 na VII–XIV KZD „S”. 1990–1992 współorganizator akcji na rzecz pomocy dzieciom z Regionu, 1992–1996 prezes Fundacji na rzecz Zdrowia Dzieci i Młodzieży Regionu Śląsko-Dąbrowskiego/Fundacji na rzecz Zdrowia Dzieci i Młodzieży Regionu Śląsko-Dąbrowskiego im. Grzegorza Kolosy. 1997–1998 współorganizator struktur regionalnych RS AWS, wiceprzewodniczący ZR RS AWS, 1998–2004 członek tegoż. 1998–2002, 2005–2006 radny Sejmiku Województwa Śląskiego I i II kadencji. 2000–2002 z-ca przew. Wojewódzkiej Rady Zatrudnienia. 2010–2014 i ponownie od 2018 sekretarz Stowarzyszenia Represjonowanych w Stanie Wojennym Regionu Śląsko-Dąbrowskiego.
Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2014).
1982–1984 rozpracowywany przez Wydz. II KW MO w Katowicach, nast. p. II RUSW w Tarnowskich Górach w ramach KE krypt. Służbista/Mściwy.