Kardasz Ryszard
Ryszard Kardasz, ur. 22 VI 1948 w Porażu k. Sanoka. Absolwent Politechniki Warszawskiej (1974), doktorat (1979).
1972–1989 konstruktor w HSW w Stalowej Woli.
Od IX 1980 w „S”, wiceprzew Komitetu Założycielskiego w Ośrodku Badawczo-Rozwojowym HSW, następnie Komisji Wydziałowej OBR; w 1981 autor artykułów w „Biuletynie Związkowym. NSZZ »Solidarność« Kombinat Przemysłowy Huty Stalowa Wola”.
16 XII 1981 współautor listu do przew Rady Państwa przeciwko wprowadzeniu stanu wojennego; w 1982 uczestnik akcji ulotkowych, współorganizator (z A. Habudą, J. Wojtasem, J. Kosem) wydania trzech numerów pisma „Godność”. 30 VIII 1982 internowany, przetrzymywany w Ośr. Odosobnienia w Uhercach, 7 XII 1982 zwolniony. 1983–1986 członek Tymczasowej KZ „S” HSW, kolporter prasy podziemnej na terenie HSW (m.in. „Biuletynu Informacyjnego Tymczasowej Komisji Zakładowej NSZZ «Solidarność» Kombinatu Przemysłowego Huta Stalowa Wola”); 1983–1988 działacz Duszpasterstwa Ludzi Pracy przy parafii MB KP w Stalowej Woli. Kilkakrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany, 31 VIII 1984 ukarany grzywną przez kolegium ds. wykroczeń za udział w manifestacji w rocznicę podpisania porozumień sierpniowych ; 1983–1987 działacz Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy, struktury kościelne, faktycznie posiadające charakter stowarzyszeń, których celem było wzmocnienie moralne i rozwój duchowy pracujących, a także pobudzenie ich do aktywności w życiu zawodowym i społecznym. Ich działalność nie zawsze była całkowicie jawna. Pierwsze DLP powstały w 1973, szczególny rozkwit tych struktur, często przy współudziale laikatu, nastąpił w okresie stanu wojennego i delegalizacji „S”, co wynikało z bieżących potrzeb – głównie pomocy internowanym działaczom związku, ale także np. potrzeby wspólnotowości czy dalszego samokształcenia po zawieszeniu działalności kursów organizowanych w ramach tzw. Uniwersytetu Latającego. Zazwyczaj opiekunami duszpasterstw byli księża diecezjalni: proboszczowie albo delegowani do tej pracy wikariusze, np. Jerzy Popiełuszko, który od I 1979 pełnił posługę jako duszpasterz średniego personelu medycznego w archidiecezji warszawskiej. Jednym z prężniej działających DLP kierował w parafii św. Maksymiliana w nowohuckich Mistrzejowicach ks. Kazimierz Jancarz, który organizował tam m.in. czwartkowe Msze za Ojczyznę. Z duszpasterstwem tym był związany ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski. Często opiekę nad DLP sprawowali także księża zakonnicy. DLP przede wszystkim pogłębiały świadomość chrześcijańską; ich członkowie poznawali katolicką naukę społeczną, papieskie encykliki, aktualności z życia gospodarczego i społecznego. W ramach DLP organizowano od 1982 Ogólnopolską Pielgrzymkę Ludzi Pracy, która w 3. sobotę i niedzielę IX każdego roku wyruszała (i wyrusza) na Jasną Górę. DLP organizowały pielgrzymki także do innych miejsc kultu religijnego. Choć wszystkie one miały charakter religijny, pozwalały zarazem pracownikom, szczególnie tym zrzeszonym w „S”, na zamanifestowanie jedności i starań w walce o wolność, godność człowieka pracy i prawa pracownicze. Przeciwko DLP protestowały niejednokrotnie władze państwowe, traktując ich działalność jako zagrożenie w sferze wpływu na środowiska robotnicze. DLP prowadziły ponadto działalność samokształceniową, budowały poczucie wspólnoty w kręgu wartości chrześcijańskich, wywierały pozytywny wpływ na życie religijne, społeczne, rodzinne, zawodowe i polityczne. przy parafii MB KP w Stalowej Woli. 1988 -1990 radny Wojewódzkiej Rady Narodowej w Tarnobrzegu.
1989–1990 przew. Komitetu Obywatelskiego w Stalowej Woli. 1989 współzałożyciel (ze Stanisławem Fieckiem, Wiktorem Stępniem) Klubu Politycznego „Wyzwanie”. W 1989–1998 dyr. Ośrodka Badawczo Rozwojowego HSW, 1998–2002 prezes HSW, 2002–2003 doradca Zarządu Grupy Kapitałowej Bumar Sp. z o.o. w Warszawie, 2003–2004 prezes Eko-Diesel tamże, od 2004 Przemysłowego Centrum Optyki SA tamże; od 2008 przew. Rady Nadzorczej HSW SA.
Autor ponad 50 publikacji naukowych z dziedzin konstrukcji maszyn budowlanych, wojskowej problematyki technicznej oraz zarządzania.
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (2001), Krzyżem Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2009) i Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2015).
II 1984– XI 1985 rozpracowywany przez p. V RUSW w Stalowej Woli w ramach KE kryp. Doktor; XI 1985–I 1990 przez p. V/p. Konstytucyjnego Porządku Państwa RUSW w Stalowej Woli w ramach SOR kryp. Grupa/Sieć/Metalowcy.