Karpezo Stanisław
Stanisław Karpezo, ur. 25 I 1945 w Wilnie. Ukończył Technikum Ekonomiczne w Warszawie (1970).
1963–1965 górnik KWK Halemba w Rudzie Śląskiej, prace dorywcze; 1965–1970 robotnik Hydrobudowy nr 6 w Warszawie, 1970–1972 Miejskiego Przedsiębiorstwa Robót Budowlanych tamże, 1972–1980 inspektor w Ministerstwie Obrony Narodowej tamże, 1980–1982 kierownik w Zakładach Mechanicznych Ursus.
III 1968 uczestnik demonstracji studenckich w Warszawie. 1972–1986 członek KIK. VI 1976 uczestnik protestów robotniczych w Ursusie. 1976–1980 współpracownik KOR/KSS KOR, 1977–1980 uczestnik ROPCiO, w SKS w Warszawie; kolporter niezależnych pism: „Biuletyn Informacyjny” KOR/KSS KOR, „Robotnik”, „Opinia”.
1 VII 1980 współorganizator strajku w ZM Ursus; VIII 1980 współzałożyciel Robotniczego Komitetu Solidarności ze Strajkującymi z Wybrzeża w Ursusie, oddelegowany do Stoczni Gdańskiej. Od IX 1980 w „S”; 1980 konsultant ds. organizacyjnych Regionu Mazowsze; 1980–1981 przew. Komisji Kultury, Sportu i Turystyki w Zarządzie Fabrycznym, organizator niezależnej działalności oświatowo-kulturalnej i szkoleń związkowych; VI 1981 delegat na I WZD Regionu Mazowsze. 1981 współzałożyciel Regionalnego KOWzP w Warszawie. IX 1981 współzałożyciel Klubów Służby Niepodległości.
13 XII 1981 internowany, przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia w Warszawie-Białołęce, 21 VII 1982 zwolniony. 1982–1989 kolporter podziemnych pism, m.in. „Wolny
Głos Głos "Głos", podtytuł: „Niezależny miesięcznik społeczno-polityczny”, pismo wydawane X 1977 – XII 1989 (z przerwą II 1981 – II 1982) w Warszawie z inicjatywy środowiska KSS KOR.
Ursusa”, „Tygodnik Mazowsze”, „Wola”, organizator kół samokształceniowych, niezależnych projekcji filmowych, spotkań z ludźmi kultury i polityki w Ursusie. Wielokrotnie zatrzymywany, przesłuchiwany, poddawany rewizjom, skazywany na grzywny przez kolegia ds. wykroczeń. 10 IX 1982 aresztowany, osadzony w AŚ w Warszawie-Mokotowie, 30 V 1983 skazany przez Sąd Wojewódzki w Warszawie na 1,5 roku pozbawienia wolności, osadzony w ZK w Hrubieszowie, VII 1984 zwolniony na mocy amnestii. 1984–1989 uczestnik emisji audycji podziemnego Radia „S” w Warszawie, Ursusie i okolicach; współorganizator mszy za Ojczyznę w kościele św. Józefa w Ursusie. 1985 aresztowany, osadzony w AŚ w Warszawie-Mokotowie, zwolniony na mocy amnestii. 1986–1989 prezes Fundacji Pomocy Rodzinom Wielodzietnym w Ursusie. 1987–1989 współpracownik Komitetu Organizacyjnego „S” ZM Ursus. 1982–1988 bez zatrudnienia, czasowe prace dorywcze. 1988–1989 pracownik WSS Społem w Warszawie.
1989–1999 pracownik ZM Ursus. 1989–1993 członek Zarządu Fabrycznego „S” w Ursusie, przew. Komisji Kultury, Sportu i Turystyki, 1993–1999 Komisji Wydziałowej. 1997–2001 w AWS, pełnomocnik partii w Ursusie. 1999–2010 pracownik firmy Tramwaje Warszawskie Sp. z o.o. 1991–1992, 2003–2004 przew. Rady Osiedla Niedźwiadek przy Robotniczej Spółdzielni Mieszkaniowej Ursus. Od 2010 na emeryturze.
Od 2 XII 1981 rozpracowywany przez Wydz. IIIA/Wydz. V KS MO w ramach SOR krypt. Kwartet; 28 VI – 26 IX 1983 przez Wydz. V KS MO/SUSW w ramach SOR krypt. Zmowa; od 7 VIII 1984 w ramach SOS krypt. Czwórka; od 8
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1985 przez Wydz. V SUSW w ramach SOR krypt. Rebus; 27 X 1987 – V 1989 w ramach SOR krypt. Krąg.
Tomasz Szostek|Tadeusz Ruzikowski