Karpiński Wojciech Franciszek
Wojciech Franciszek Karpiński, ur. 11 V 1943 w Warszawie. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, Wydz. Filologiczny (1966), doktorat (1970).
1967-1970 pracownik naukowy UW (zwolniony z pracy w związku ze sprawą brata Jakuba skazanego w tzw. procesie taterników); 1974-1982 zatrudniony w redakcji miesięcznika „Twórczość”. Od 1967 współpracownik paryskiej „Kultury” (m.in. pod ps. Kazimierz Opaliński, Jacek Salski, Zenon Mielnicki), od 1975 Radia Wolna Europa. W XII 1975 sygnatariusz Listu 59 do Sejmu PRL przeciwko planowanym zmianom Konstytucji. W 1976 współzałożyciel PPN; 1979-1981 redaktor „Res Publiki” (jako W.K.); w 1979 wykładowca TKN.
Od IX 1980 w „S”.
13 XII 1981 przebywał w USA na zaproszenie Departamentu Stanu. Jego nazwisko znalazło się na przygotowanej i opublikowanej 17 XII 1981 w „Trybunie Ludu” liście internowanych, w związku z tym zapraszano go do amerykańskich mediów i na uniwersytety. W III 1982 złożył zeznania przed Komisją Spraw Zagranicznych Senatu USA. Współpracownik nowojorskiego Komitetu Solidarności z „S” i waszyngtońskiej grupy Polish Watch. Od 1982 członek redakcji „Zeszytów Literackich”. W 1982 wykładowca na Uniwersytecie Yale, Wydz. Nauk Politycznych, następnie w Paryżu, 1982-2008 pracownik naukowy Centre National de la Recherche Scientifique (Państwowe Centrum Badań Naukowych); 1982-2002 koordynator Funduszu Pomocy Niezależnej Literaturze i Nauce Polskiej w Paryżu. Od 2008 na emeryturze.
Historyk idei, krytyk literacki, historyk sztuki, tłumacz, autor książek z esejami ''Szkice o Wolności'' (1980), ''W Central Parku'' (1980) i ''Książki zbójeckie'' (1988).
Laureat nagrody Fundacji im. Kościelskich (1975), Ingram Merrill Award (1978), Fundacji Alfreda Jurzykowskiego (1989) i Nagrody Literackiej „Kultury” im. Zygmunta Hertza (1989).