Karpowicz Tymoteusz
Tymoteusz Karpowicz, ur. 15 XII 1921 w Zielonej k. Wilna, zm. 26 VI 2005 w Chicago. Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego, kierunek filologia polska (1950); w 1973 doktorat. Poeta, prozaik, dramaturg.
W czasie okupacji uczestnik podziemnego życia kulturalnego, wydawania prasy podziemnej. W 1948 debiut literacki tomem prozy poetyckiej ''Legendy pomorskie''; w 1949 po ogłoszeniu obowiązkowej socrealistycznej doktryny twórczej zaprzestał publikowania. 1950-1958 asystent w Katedrze Historii Literatury Polskiej UWr; 1956-1957 redaktor naczelny tygodnika „Nowe Sygnały” (pismo zlikwidowano z powodu zbyt niezależnej postawy zespołu redakcyjnego); członek redakcji miesięcznika „Poezja”, usunięty z tych samych powodów. W 1958 adiunkt na Wydz. Filologicznym UWr; 1958-1972 z-ca redaktora naczelnego miesięcznika „Odra”; w l. 60. twórca wrocławskiej szkoły poezji lingwistycznej; 1965-1968 prezes wrocławskiego oddziału Związku Literatów Polskich. Po 1974 wykładowca na uniwersytetach w Ratyzbonie, Monachium i Chicago; od 1978 prof. na Uniwersytecie Illinois w Chicago; 1979-2005 publicysta w prasie emigracyjnej.
Po 13 XII 1981 pozostał w USA; członek organizacji Solidarność z „Solidarnością”. 1982-1989 jego utwory publikowała prasa niezależna (głównie wydawany od 1983 kwartalnik „Obecność. Niezależne pismo literackie”).
1989-2005 członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, od 1993 na emeryturze.
Autor tomów poetyckich, m.in.: ''Żywe wymiary'' (1948), ''Kamienna muzyka'' (1958), ''Odwrócone światło'' (1972), ''Słoje zadrzewne'' (1999), sztuk teatralnych, m.in.: ''Zielone rękawice'' (1960), ''Charon od świtu do świtu'' (1972), prac historycznoliterackich i teoretycznoliterackich, głównie na temat twórczości Bolesława Leśmiana.