Karpowicz Włodzimierz
Włodzimierz Karpowicz, (od 1990 Korab-Karpowicz Włodzimierz Julian), ur. 24 X 1953 w Gliwicach. Absolwent Politechniki Gdańskiej, Wydz. Elektroniki (1977) i Katolickiego Uniwersytetu Ameryki w Waszyngtonie, Wydz. Filozofii (1987); doktorat z filozofii, Uniwersytet Oksfordzki (1999); habilitacja z filozofii, Uniwersytet im. Adam Mickiewicza w Poznaniu (2014).
1972–1973 ZSP; 1973–1977 SZSP (m.in. wiceprzewodniczący Komisji Turystyki i Sportu Rady Wydziałowej SZSP PG); działacz Studenckiego Klubu Turystycznego Politechniki Gdańskiej „Fify”; założyciel i prezes Klubu Turystycznego Studentów Elektroniki PG „Turystor”.
1978–1981 pracownik KUL (1978–1979 starszy technik elektronik, inżynier elektronicznych maszyn cyfrowych Ośrodka Obliczeniowego KUL; 1979–1981 inżynier sprzętu elektronicznego Sceny Plastycznej Teatru Akademickiego KUL) oraz student filozofii teoretycznej Wydz. Filozofii Chrześcijańskiej KUL. W V 1980 gł. organizator corocznych Dni Kultury Studenckiej „KUL-lages”. Od IV 1980 przewodniczący Komisji Porozumiewawczej Stowarzyszeń Akademickich KUL (namiastka samorządu studenckiego); w V 1980 współinicjator powołania Rady Studentów KUL.
Od X 1980 w NZS; od 29 X 1980 wiceprzewodniczący Tymczasowego Zarządu NZS KUL; od 24–26 III 1981 wiceprzewodniczący Zarządu NZS KUL; 3–6 IV 1981 delegat na I KZD NZS w Krakowie; współpraca z Krajową Komisją Koordynacyjną Oświaty i Wychowania „S” w Gdańsku – autor koncepcji przywrócenia liceów klasycznych i projektu wprowadzenia filozofii do szkół średnich. Od IX 1981 przebywał w RFN jako wolny słuchacz Uniwersytetu Ludwika-Maksymiliana w Monachium.
Po 13 XII 1981 współtwórca Grupy Polskiej w Monachium; współpraca z Solidarität mit Solidarność; współorganizator marszów protestacyjnych w Monachium i Kolonii przeciwko wprowadzeniu stanu wojennego w Polsce; współorganizator z Barbarą Kwiatkowską-Lass akcji pomocowej dla młodej emigracji z Polski oraz dla internowanych w Polsce. Od X 1982 przebywał w USA i Kanadzie. 1983–1984 studia podyplomowe na Uniwersytecie Kolumbii Brytyjskiej w Vancouver (Kanada). 1984–1988 studia podyplomowe na Uniwersytecie Katolickim Ameryki w Waszyngtonie (USA). 1983–1987 działacz emigracji solidarnościowej w Kanadzie; członek Towarzystwa Przyjaciół Solidarności (Friends of Solidarnosc Association) w Vancouver; założyciel Zrzeszenia Studentów Polskich (Polish Students’ Association) na Uniwersytecie Kolumbii Brytyjskiej tamże; wielokrotne wystąpienia publiczne w obronie „S” w Polsce. 1988–1991 studia doktoranckie na Uniwersytecie Oksfordzkim; wykładowca na Polskim Uniwersytecie na Obczyźnie w Londynie.
1990–1998 założyciel i dyrektor Sopockiej Szkoły Języka Polskiego (dla cudzoziemców). 1990–1998 czł. PC. 1991–1992 wiceprezydent Gdańska. 1995–1998 założyciel i dyrektor Policealnego Studium Spraw Międzynarodowych w Sopocie. 1998–2000 I sekretarz (ds. konsularnych) ambasady RP w Oslo. Profesor filozofii na wielu uczelniach: 2000–2009 Uniwersytet Bilkent w Ankarze (Turcja), 2009–2010 Uniwersytet Kyung-Hee w Seulu (Korea Południowa), od 2010 Anglo-Amerykański Uniwersytet w Pradze (Czechy), 2011–2012 Uniwersytet Libańsko-Amerykański w Byblos (Liban), 2012 Stanowy Uniwersytet Teksasu w San Marcos (USA), 2012–2013 Uniwersytet Meliksah w Kayseri (Turcja), od 2013 Uczelnia Łazarskiego w Warszawie, od 2014 Uniwersytet Zayed w Dubaju.
Autor publikacji naukowych z dziedziny filozofii i myśli politycznej (m.in. Historia myśli politycznej. Od Tukidydesa do Locke’a (2010), On the History of Political Philosophy (2012), Tractatus Politico-Philosophicus (2015), Harmonia społeczna (2017).
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski nadany przez Prezydenta RP na Uchodźstwie (1990).
4 VI 1980 zarejestrowany jako kandydat na TW, od 10 XII 1980 jako TW ps. Włodek (nr 25461) przez Wydz. IV KWMO w Lublinie; 19 VI 1985 zdjęty z ewidencji operacyjnej. W 2007 po zapoznaniu się z aktami SB na swój temat przekazał do IPN pisemne wyjaśnienie. W wyniku przeprowadzonej w latach 2011–2013 sprawy lustracyjnej, 20 VII 2013 Oddziałowe Biuro Lustracyjne IPN w Katowicach nie stwierdziło wątpliwości co do zgodności z prawdą oświadczenia lustracyjnego złożonego 14 X 2010 przez Włodzimierza Juliana Korab-Karpowicza o nie współpracowaniu z organami bezpieczeństwa PRL.