Kęcik Jerzy
Jerzy Kęcik, ur. 13 VIII 1952 w Kazimierzu Dolnym. Absolwent Akademii Techniczno-Rolniczej w Bydgoszczy, kierunek elektronika (1976), Wyższej Szkoły Zarządzania i Prawa w Warszawie, kierunek zarządzanie i marketing (2000).
1976-1984 konstruktor w Zakładach Sprzętu Instalacyjnego Polam w Nakle n. Notecią.
Od IX 1980 w „S”, członek założyciel „S” Regionu Bydgoskiego, we IX 1980 organizator strajku, przewodniczący KS w Polamie, następnie przewodniczący Komitetu Założycielskiego „S”; od XII 1980 w KZ, członek Prezydium, współorganizator MKZ w Nakle, od I 1981 przewodniczący Oddziału ZR w Nakle, od VII 1981 członek ZR; w VII 1981 delegat na I WZD Regionu Bydgoskiego. Od II 1981 popierał zakończoną sukcesem inicjatywę przekazania budynku Komitetu Miejskiego PZPR w Nakle na przedszkole. 8 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1981 uczestnik marszu solidarnościowego z Bazyliki św. Wincentego à Paulo na Stary Rynek ws. rejestracji „S” RI (po mszy św. odprawionej przez bp. Jana Michalskiego); 19/20 III 1981 uczestnik nadzwyczajnej narady bydgoskiego MKZ w zw. z zajściami w WRN; w III 1981 uczestnik posiedzeń KKP w Bydgoszczy, IV-V 1981 przewodniczący niezależnego Komitetu Obchodów Świąt Majowych w Bydgoszczy.
1982-1984 kolporter wydawnictw podziemnych, autor odezw, ulotek podziemnej „S” w Nakle, współorganizator Mszy za Ojczyznę w parafii św. Wawrzyńca tamże. 1 III 1984 aresztowany za „niezaprzestanie działalności w strukturach «S», sporządzanie i rozprowadzanie nielegalnych wydawnictw”, 27 VII 1984 zwolniony na mocy amnestii, zwolniony z pracy. 1982-1998 działacz Archikonfraterni Literackiej Dom w Bydgoszczy, 1983-1985 współorganizator, uczestnik Mszy za Ojczyznę w Bydgoszczy.
1984-1992 specjalista w Zakładach Elektronicznej Techniki Obliczeniowej w Bydgoszczy, 1989-1992 członek KZ „S”. 1992-1993 inspektor w Wojewódzkim Urzędzie Pracy, 1994-1997 prezes Zarządu w Administracji Domów Miejskich Sp. z o.o w Bydgoszczy, 1998-2003 naczelnik wydziału w Centrum Obsługi Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, 2003-2007 z-ca dyr. biura administracyjnego w Urzędzie Miasta Stołecznego Warszawa, 2007-2009 kierownik zespołu w Ciech S.A., od 2009 z-ca dyr. ds. technicznych PKP Oddział Dworce Kolejowe w Warszawie. Od 2009 członek Stowarzyszenia Osób Represjonowanych w PRL Przymierze w Bydgoszczy.
Odznaczony medalem Założyciel NSZZ „S” (1981), odznaką 25-lecia NSZZ „S” (2006).