Kisielewicz Andrzej
Andrzej Kisielewicz, ur. 15 V 1953 w Jeleniej Górze. Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego, kierunek matematyka (1976), doktorat (1979), habilitacja (1992), prof. (2001).
1972–1976 w ZSP/SZSP.
W 1976 mechanik samochodowy w Szwecji. 1976–1979 doktorant, 1979–1993 pracownik naukowy w Instytucie Matematyki Politechniki Wrocławskiej.
Od X 1980 w „S”.
13–15 XII 1981 uczestnik strajku okupacyjnego na PWr. Po 13 XII 1981 kolportował własne ulotki pisane na maszynie. II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. – VI 1982 działacz struktur podlegających RKS Dolny Śląsk (współpracownik Kornela Morawieckiego); autor w podziemnych pismach „Z Dnia na Dzień” i „Biuletyn Dolnośląski”. VI 1982 – 1989 członek SW. 13 XII 1982 umożliwił studentom zorganizowanie w sali wykładowej krótkiej uroczystości poświęconej rocznicy wprowadzenia stanu wojennego, w 1983 odsunięty od prowadzenia zajęć i przeniesiony do filii PWr w Legnicy. Na pocz. 1983 współredaktor „Biuletynu Dolnośląskiego”; III 1983 – XI 1987 redaktor (z Marią Peisert-Kisielewicz i Jerzym Peisertem) podziemnego pisma „Solidarność Walcząca” (prace redakcyjne odbywały się w mieszkaniu Kisielewiczów), autor w „Biuletynie Dolnośląskim” i „Solidarności Walczącej” (ps. Jan Mak, alias). 1986–1987 redaktor podziemnego Radia „S” we Wrocławiu. 1983–1985 kilkakrotnie zatrzymywany, mieszkanie poddano stałej obserwacji oraz kilkakrotnie poddawano rewizji.
1989–1990 pracownik badawczy Uniwersytetu Manitoba w Winnipeg (Kanada), 1990–1992 stypendysta Fundacji Aleksandra von Humboldta na Technische Hochschule w Darmstadt (Niemcy). Od 1993 pracownik naukowy Instytutu Matematyki UWr., od 2006 również wykładowca na Uniwersytecie Opolskim. Od 1996 jeden z animatorów Salonu Profesora Dudka we Wrocławiu, w ramach którego odbywają się spotkania ze znanymi ludźmi kultury, nauki i polityki. 2001–2002 stypendysta Fundacji Fulbrighta na Uniwersytecie Vanderbilt w Nashville (USA). Od IX 2009 członek Stowarzyszenia Solidarność Walcząca we Wrocławiu. 2009–2010 członek Rady Nadzorczej Teta S.A. 2010–2016 prezes zarządu Fundacji Centrum Rozwiązań Strategicznych im. Jana Łukaszewicza tamże. 2016–2018 członek Rady Narodowego Kongresu Nauki. Od 2016 członek Rady Nadzorczej PKO BP.
Autor i współautor 55 opublikowanych za granicą prac naukowych oraz książek Sztuczna inteligencja i logika (2011), Logika i Argumentacja (2017).
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2017), Krzyżem Wolności i Solidarności” (2016).