Kliber Stanisław
Stanisław Kliber, ur. 6 VIII 1933 w Rajsku k. Kalisza. Uczeń LO we Wschowie.
1950-1951 pracownik Fabryki Płyt Izolacyjnych w Legnicy, następnie Poczty nr 2 tamże, w 1952 Zakładu Robót Budowlanych Wschód w Katowicach, 1952-1953, 1955-1957 księgowy w Zespole PGR w Kotli. W 1956 czasowo instruktor w Zarządzie Powiatowym ZMP w Głogowie, 1957-1975 księgowy, starszy księgowy, następnie główny księgowy jednostek organizacyjnych Państwowych Gospodarstw Rolnych, m.in. w Bogumicach, Turowie, Bodzowie, Przybyszowie i Starym Strączu, 1976-1982 starszy księgowy, główny księgowy w PGR w Konotopie i Lubięcinie, czasowo PGR w Swarzynicach, należących do Babimojskiego Kombinatu Rolnego w Sulechowie. 1954-1956 w ZMP, 1954-1981 w PZPR.
Od IX 1980 w „S”; współzałożyciel Komitetu Założycielskiego, przewodniczący KZ w Gospodarstwie Rolnym w Lubięcinie/Zakładzie Rolnym w Swarzynicach, od 27 XI 1980 członek Plenum Komitetów Założycielskich przy BKR w Sulechowie; członek Miejsko-Gminnej Komisji Koordynacyjnej w Sławie; od II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1981 członek MKZ w Zielonej Górze, od 1 VII 1981 główny księgowy ZR w Zielonej Górze, we IX 1981 wiceprzewodniczący MKS w Sławie, od 11 IX 1981 przewodniczący Komisji Koordynacyjnej Pracowników PGR przy ZR w Zielonej Górze.
Po 13 XII 1981 wyznaczony przez zarządcę komisarycznego „S” Antoninę Grzegorzewską do sporządzenia bilansu ZR, 1 IV 1982 przeniesiony do Zakładu Remontowo-Usługowego w Konotopie; 25 IV 1987 delegat do Rady Pracowniczej PGR w Swarzynicach. 1985-1991 główny księgowy w Zakładzie Rolnym w Kolsku, od 1991 na emeryturze.
1989-1990 członek Prezydium TZR w Zielonej Górze; w II 1992 delegat na kolejne WZD, przewodniczący Regionalnej Komisji Rewizyjnej; od IV 1995 (V WZD) w ZR w Zielonej Górze. 1990-1994 radny Miasta Sława. Od 1998 członek Parafialnego Zespołu Caritas przy kościele św. Michała Archanioła w Sławie.
17 V 1982 – 9 VII 1984 rozpracowywany przez Wydz. V KW MO/WUSW w Zielonej Górze/p. IV RUSW w Nowej Soli w ramach KE krypt. Księgowy.