Klincewicz Teodor
Teodor Klincewicz, ur. 4 I 1955 w Trzeciakowcach (obecnie Białoruś), zm. 1 III 1991 w wypadku samochodowym pod Mławą. 1975-1984 student Politechniki Warszawskiej, Wydz. Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej.
W 1959 ekspatriowany z rodziną do Polski. W 1975 wykonawca ulotek przeciwko planowanym zmianom w Konstytucji PRL. Od 1976 współpracownik KOR, następnie KSS KOR i SKS, organizator (z Witoldem Łuczywo) drukarni sitodrukowej w Domu Akademickim PW Mikrus, drukującej ulotki oraz niezależne pismo „Robotnik”; w 1979 sygnatariusz i kolporter Karty Praw Robotniczych; w V 1980 współzałożyciel (z Jackiem Czaputowiczem, Anną Iwanowską i Wojciechem Frąckiewiczem) Akademickiego Biura Interwencyjnego; wielokrotnie zatrzymywany na 48 godz., bity podczas przesłuchań, poddawany rewizjom.
W VIII 1980 uczestnik strajku w Stoczni Gdańskiej im. Lenina, odpowiedzialny za poligrafię; we IX 1980 współzałożyciel NZS, od 1981 wiceprzewodniczący KKK NZS. Organizator strajków studenckich, uczestnik strajku w Wyższej Oficerskiej Szkole Pożarniczej w Warszawie, po pacyfikacji 2 XII współorganizator ewakuacji jego uczestników na teren PW (gdzie kontynuowano strajk).
Po 13 XII 1981 w ukryciu, zabezpieczył sprzęt poligraficzny NZS PW. 1982-1989 szef Grup Oporu Solidarni: organizator akcji ulotkowych, malowania napisów, wywieszania flag i transparentów, emisji Radia „S”, transportu sprzętu, papieru i materiałów poligraficznych; wyrabiał fałszywe dokumenty ukrywającym się działaczom podziemia; kolporter wydawnictw podziemnych, m.in. prasy, redaktor i wydawca podziemnego biuletynu Zakładów Mechanicznych im. Marcelego Nowotki „Reduta”. 21 III 1983 aresztowany, zwolniony w VII 1983 na mocy amnestii. 1983-1988 prowadził (z Marianem Kotarskim) podziemną oficynę wydawniczą Rytm. 1985-1991 redaktor naczelny podziemnego pisma „Kurier Mazowsza” (od 1988 biuletynu RKW Mazowsze).
Od 1989 kierownik działu poligrafii i informacji Biura Wyborczego KO „S”, dyr. Wydawnictwa „S” Regionu Mazowsze, 1989-1991 delegat na WZD Regionu Mazowsze, członek ZR, delegat na KZD.
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2006).
12 I – 3 III 1978 rozpracowywany przez Wydz. III KS MO w ramach SOS; 27 VII 1978 – 30 XII 1986 przez Wydz. III/III-2 KS MO/SUSW w ramach SOR krypt. Klimek.