Encyklopedia Solidarności

Marek Leszek Koczwara, ur. 27 VI 1953 w Mrągowie. Absolwent Wyższej Szkoły Pedagogicznej (obecnie Uniwersytet Kazimierza Wielkiego) w Bydgoszczy, kierunek administracja (licencjat 1996).

1973-1976 zatrudniony w Wojewódzkim Ośrodku Postępu Rolniczego w Minikowie; 1976-1978 zasadnicza służba wojskowa; 1979-1985 pracownik WSS Społem w Bydgoszczy. W 1980 w ZSMP.

Od IX 1980 w „S”, wiceprzewodniczący Komitetu Założycielskiego, następnie przewodniczący KZ w Społem w Bydgoszczy; 26-27 XI 1980 uczestnik zjazdu „S” pracowników WSS Społem w Gdyni; ekspert MKZ Bydgoszcz ds. wyżywienia; członek kierownictwa Grupy Roboczej ds. Żywności przy KKP w Gdańsku; w 1981 przewodniczący Konferencji ds. Żywności w Bydgoszczy. W VI 1981 delegat na I WZD Regionu Bydgoskiego, członek ZR, w komisji programowej; XI-XII 1981 w redakcji niezależnego pisma „Impulsy”.

Po 13 XII 1981 prowadził bibliotekę wydawnictw niezależnych (zbiory przechowywał u rodziny); na początku 1982 organizator kilkugodzinnego strajku włoskiego w Społem; 1982-1989 kolporter prasy podziemnej. 8 IX 1982 internowany w Ośr. Odosobnienia w Mielęcinie k. Włocławka – uczestnik 11-dniowej głodówki, zwolniony 29 XI 1982. Współpracownik podziemnych wydawnictw, specjalista ds. poligrafii, 1984-1985 współwydawca podziemnego pisma „S” RI „Żywią i Bronią”. 1986-1991 właściciel Zakładu Fotograficznego Marek Koczwara. W 1987 fotoreporter podczas pielgrzymki Jana Pawła II do Polski. Od 15 IX 1988 w Radzie Organizacyjnej Regionu Bydgoskiego „S”.

W 1989 członek Solidarnościowo-Opozycyjnego Komitetu Wyborczego „S” w Bydgoszczy, szef komitetu wyborczego Stefana Pastuszewskiego i Tadeusza Jasudowicza. W 1990 współzałożyciel KLD, przewodniczący na woj. bydgoskie, 1991-1993 wiceprzewodniczący Zarządu Głównego KLD; 1991-1993 poseł RP z listy KLD, członek sejmowych Komisji: Odpowiedzialności Konstytucyjnej, Obrony Narodowej, Łączności z Polakami za Granicą, 1991-1992 sekretarz klubu parlamentarnego KLD; 1994-2001 w UW. 1994-1999 dyr. w firmach: Uniphone, Mussi, Akom, Bellerdruk; 1999-2002 dyr. Ruch SA Oddział Kujawy; 2002-2003 dyr. Regionu Warszawa w Impel Security; 2003-2007 właściciel firmy Sigma Marek Koczwara; 2006-2008 doradca Zarządu, dyr. Ruch SA oddziały Warszawa i Wrocław; 2008-2009 doradca Zarządu w Zachem Bydgoszcz.

24 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1981 – 17 VII 1988 rozpracowywany przez Wydz. IIIA/V KW MO/WUSW w Bydgoszczy w ramach KE krypt. Kelner.

Krzysztof Osiński