Kołodziej Jan
Jan Kołodziej, ur. 1 III 1943 we Wszachowie k. Opatowa, zm. 8 X 1994 w Chicago. Ukończył kurs mechanika samochodowego przy KGHM w Lubinie (1973), mistrz w zawodzie ślusarz samochodowy silników.
1968-1972 pomocnik mechanika samochodowego w Hucie Szkła Kryształowego Julia w Szklarskiej Porębie, 1972-1981 ślusarz w Zakładach Górniczych Lubin KGHM w Lubinie.
Od IX 1980 w „S”.
14-15 XII 1981 uczestnik strajku w ZG Lubin; zwolniony z pracy. 13 XII 1981 – IX 1982 członek TKZ w ZG Lubin. I-VI 1982 mechanik w PGR w Szklarach Górnych. Członek grupy tzw. bombiarzy: 12 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1982 we współpracy z Ryszardem Szwedem skonstruował ładunek wybuchowy, podłożony pod stacją CPN w centrum Lubina; 13 III 1982 zatrzymany (z R. Szwedem i Mirosławem Kozerą), 15 III 1982 aresztowany za posiadanie pism i ulotek podziemnych, osadzony w AŚ w Legnicy, Wrocławiu, 15 IV 1982 skazany wyrokiem Sądu Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu na karę 1,5 roku pozbawienia wolności w zawieszeniu na 3 lata, zwolniony. VI 1982 – II 1983 ślusarz-mechanik w Przedsiębiorstwie Budowy Kopalń w Lubinie. 31 VIII i 1 IX 1982 uczestnik manifestacji w Lubinie; 7 IX 1982 internowany, przetrzymywany w Ośr. Odosobnienia w Nysie, 16 XII 1982 zwolniony. 31 I 1983 zatrzymany, 2 II 1983 aresztowany, 21 XI 1983 skazany wyrokiem Sądu Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu na 4 lata pozbawienia wolności, osadzony m.in. w ZK w Łęczycy, Strzelinie, 28 VII 1984 zwolniony na mocy amnestii. 1984-1988 ponownie ślusarz-mechanik w PBK w Lubinie. 1984-1989 kolporter pism podziemnych, m.in.: „Zagłębia Miedziowego”, „Wolnego Głosu”, „Tygodnika Mazowsze”, „PWA” i ulotek; 1984-1989 członek SW w Lubinie, Międzyzakładowej Komisji Wykonawczej Zagłębia Miedziowego; członek TKZ w ZG Lubin, uczestnik w Lubinie niezależnych obchodów rocznicy zbrodni Lubińskiej (m.in. 29 VIII 1988, nast. 30 VIII 1988 ukarany grzywną przez kolegium ds. wykroczeń). 1984-1988 wielokrotnie zatrzymywany oraz rewizje mieszkania (np. 30 I 1987 rewizja mieszkania, nast. 9 VI 1987 ukarany grzywną przez kolegium ds. wykroczeń). 1988-1989 mechanik samochodowy w Przedsiębiorstwie Transportu Sprzętu Budowlanego Transbud-Zielona Góra.
Od 1989 na emigracji w USA.
Odznaczony pośmiertnie Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2007).
25 III – 22 IX 1982 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO w Legnicy w ramach SOR krypt. Nić; 21 II 1983 -14 IX 1984 przez Wydz. III KW MO/WUSW w Legnicy w ramach SOR krypt. Podmuch, 14 IX 1984 - 22 II 1988 przez Wydz. III WUSW tamże w ramach KE krypt. Koło; II 1988 - 20 VII 1989 przez Wydz. V WUSW w Legnicy w ramach SOR krypt. Komisja.