Konar Konstanty
1956–1995 tokarz w Zakładach Naprawczych Taboru Kolejowego tamże.
W X 1956 uczestnik wiecu popierającego Władysława Gomułkę pod Domem Kultury Kolejarza tamże.
W VIII 1980 współorganizator wiecu w zakładzie, na którym wysunięto postulaty utworzenia nowych zw. zaw.
Od IX 1980 w „S”; od 26 IX 1980 w Komitecie Założycielskim w zakładzie, X 1980 – III 1981 przew. Komisji Wydziałowej W-33, od III 1981 wiceprzew. KZ; w I 1981 uczestnik strajku w Ratuszu w Nowym Sączu (11–19 I 1981 kontynuacja strajku w Domu Robotniczym ZNTK). Uczestnik akcji plakatowych, organizator pomocy prawnej dla „S” RI; kolporter niezależnych wydawnictw, m.in. pism „Robotnik”, „Goniec Małopolski” oraz ulotek.
Po 13 XII 1981 inicjator i koordynator pomocy materialnej internowanym i represjonowanym w Nowym Sączu, 1982–1984 w grupie pomagającej aresztowanym. 1982 współzałożyciel Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy, struktury kościelne, faktycznie posiadające charakter stowarzyszeń, których celem było wzmocnienie moralne i rozwój duchowy pracujących, a także pobudzenie ich do aktywności w życiu zawodowym i społecznym. Ich działalność nie zawsze była całkowicie jawna. Pierwsze DLP powstały w 1973, szczególny rozkwit tych struktur, często przy współudziale laikatu, nastąpił w okresie stanu wojennego i delegalizacji „S”, co wynikało z bieżących potrzeb – głównie pomocy internowanym działaczom związku, ale także np. potrzeby wspólnotowości czy dalszego samokształcenia po zawieszeniu działalności kursów organizowanych w ramach tzw. Uniwersytetu Latającego. Zazwyczaj opiekunami duszpasterstw byli księża diecezjalni: proboszczowie albo delegowani do tej pracy wikariusze, np. Jerzy Popiełuszko, który od I 1979 pełnił posługę jako duszpasterz średniego personelu medycznego w archidiecezji warszawskiej. Jednym z prężniej działających DLP kierował w parafii św. Maksymiliana w nowohuckich Mistrzejowicach ks. Kazimierz Jancarz, który organizował tam m.in. czwartkowe Msze za Ojczyznę. Z duszpasterstwem tym był związany ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski. Często opiekę nad DLP sprawowali także księża zakonnicy. DLP przede wszystkim pogłębiały świadomość chrześcijańską; ich członkowie poznawali katolicką naukę społeczną, papieskie encykliki, aktualności z życia gospodarczego i społecznego. W ramach DLP organizowano od 1982 Ogólnopolską Pielgrzymkę Ludzi Pracy, która w 3. sobotę i niedzielę IX każdego roku wyruszała (i wyrusza) na Jasną Górę. DLP organizowały pielgrzymki także do innych miejsc kultu religijnego. Choć wszystkie one miały charakter religijny, pozwalały zarazem pracownikom, szczególnie tym zrzeszonym w „S”, na zamanifestowanie jedności i starań w walce o wolność, godność człowieka pracy i prawa pracownicze. Przeciwko DLP protestowały niejednokrotnie władze państwowe, traktując ich działalność jako zagrożenie w sferze wpływu na środowiska robotnicze. DLP prowadziły ponadto działalność samokształceniową, budowały poczucie wspólnoty w kręgu wartości chrześcijańskich, wywierały pozytywny wpływ na życie religijne, społeczne, rodzinne, zawodowe i polityczne. przy kościele NSPJ w Nowym Sączu, współorganizator mszy za Ojczyznę. Do 1989 członek podziemnej „S” (m.in. z Andrzejem i Alicją Szkaradkami, Eugeniuszem Baranem, Zbigniewem Bocheńskim, Tadeuszem Pajorem, Janem Brzuchowiczem). 1982–1984 kolporter podziemnych pism „Wiadomości Nowosądeckie”, „Hutnik”, „Tygodnik Mazowsze” w ZNTK, Sądeckich Zakładach Elektro-Węglowych, środkach komunikacji miejskiej w Nowy Sączu, także w autobusach do Krynicy (przekazywał wydawnictwa Marianowi Rybie). Organizator akcji ulotkowych i plakatowania; 1983–1984 drukarz (z A. i Andrzejem Szkaradkami) pisma „Wiadomości Nowosądeckie”, udostępniał lokale (w Chełmcu i Marcinkowicach), organizator transportu i materiałów. 6 III 1984 aresztowany, osadzony w areszcie WUSW w Nowym Sączu i AŚ w Krakowie, III – V 1984 przeprowadzono ok. 15 rewizji w zabudowaniach jego gospodarstwa; w VI 1984 zwolniony z pracy; 27 VII 1984 zwolniony na mocy amnestii; przywrócony do pracy. 1986–1987 uczestnik spotkań z liderami podziemnej „S” dot. podziemnej działalności (m.in. z Andrzejem Gwiazdą); w V 1988 współinicjator przestojów w pracy w ZNTK na znak solidarności ze strajkującymi w kraju.
W 1989 uczestnik kampanii wyborczej KO, m.in. plakatowania, organizacji spotkań, wieców. 1989–1995 członek KZ. Od 1995 na emeryturze.
Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2013).
1981–1982 rozpracowywany przez Wydz. II KW MO w Nowym Sączu w ramach SOS krypt. Działacz; 1982–1987 przez Wydz. II/Wydz. V KW MO/WUSW w Nowym Sączu w ramach KE krypt. Zastępca.