Korczowski Zbigniew
Zbigniew Korczowski, ur. 18 VI 1948 w Ratajach k. Wołowa. Ukończył Technikum Górnictwa Rud w Lubinie (1978).
1966–1971 ślusarz w Nadodrzańskich Zakładach Przemysłu Organicznego Rokita w Brzegu Dolnym, 1971–1983 w Zakładach Górniczych Lubin KGHM w Lubinie.
Od IX 1980 w „S”, członek Komitetu Założycielskiego w ZG Lubin, nast. przew. Komisji Oddz., od 30 XI 1980 członek prezydium Zakładowej Komisji Robotniczej. W VI i 24 X 1981 delegat na I i
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
WZD Woj. Legnickiego. 1980–1981 kolporter prasy niezależnej w ZG Lubin – Rejon Wschodni.
14–15 XII 1981 współorganizator strajku, członek Zakładowego KS w ZG Lubin; zawieszony w pracy, nast. przeniesiony na in. oddział. 1982–1983 drukarz podziemnego pisma „Zagłębie Miedziowe”, organizator lokali. 31 VIII 1982 współorganizator, uczestnik manifestacji w Lubinie; 1982 – II 1983 i 1987–1989 uczestnik zbierania składek na działalność związkową i pomoc represjonowanym. IX 1982 podłożył ogień pod autobusem ZOMO stojącym na parkingu przy ul. Sikorskiego (koło lodowiska) w Lubinie (ugaszony), 12 X 1982 podłożył (z Mirosławem Młodeckim) materiał wybuchowy pod drzwiami mieszkania funkcjonariusza ORMO; 23 II 1983 aresztowany, osadzony w AŚ we Wrocławiu; 21 XI 1983 w procesie tzw. bombiarzy skazany przez Sąd Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu na 4,5 roku pozbawienia wolności, osadzony AŚ we Wrocławiu, nast. ZK w Łęczycy i Strzelinie, w trakcie odbywania kary uczestnik głodówek; 27 X 1986 zwolniony warunkowo. X 1986 – II 1987 bez stałej pracy (XII 1986 spawacz w POM w Lubinie); III 1987–1993 mechanik konserwator w Zakładzie Obrotu Artykułami Przemysłowymi i Spożywczymi w Lubinie. 1987–1989 współorganizator manifestacji w rocznice zbrodni lubińskiej, kolporter podziemnych czasopism „Z Dnia na Dzień”, „Zagłębie Miedziowe”, „Solidarność Walcząca”; wielokrotnie zatrzymywany.
IV 1989–1993 członek KZ w ZOAPiS; II 1990 delegat na III WZD Woj. Legnickiego, III 1990 na II WZD Regionu Dolny Śląsk, IV 1990 delegat na II KZD. 1990–1994 radny Rady Miasta Lubina z listy KO. 1993–1995 ślusarz w Pracowniczej Spółdzielni Handlowo-Produkcyjnej (1993 członek zarządu)/Zakładzie Produkcji Masarniczej Maspol w Lubinie (1994 członek zarządu). Po 1995 członek ROP. 1995–2012 ślusarz–mechanik w Przedsiębiorstwie Budowy Kopalń w Lubinie. Od 2012 na emeryturze.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009), Krzyżem Wolności i Solidarności (2017) i Krzyżem Semper Fidelis (2003).
1983 rozpracowywany przez Grupę Operacyjno-Śledczą KW MO/WUSW w Legnicy w ramach SOR krypt. Podmuch; II 1985–18 XI 1988 przez p. III RUSW w Lubinie w ramach KE krypt. Mściciel.
Teresa Misztal