Kozaczyński Adam
Adam Kozaczyński, ur. 1 XI 1951 w Podhajcach k. Tomaszowa Lubelskiego. Ukończył Techniczną Podoficerską Szkołę Wojsk Lotniczych w Oleśnicy (1969).
1972-1976 pracownik Powiatowego Zarządu Dróg Lokalnych w Tomaszowie Lub., 1976-1984 Rejonu Dróg Publicznych tamże.
Od X 1980 w „S”; współinicjator i przewodniczący Komitetu Założycielskiego, nast. przewodniczący KZ w RDP; od XI 1980 współzałożyciel i członek, od I 1981 członek Prezydium MKK w Tomaszowie Lub.; IV-V 1981 delegat na I WZD Regionu Środkowo-Wschodniego; od VI 1981 przewodniczący MKK Oddziału „S” w Tomaszowie Lub.
15 XII 1981 internowany, osadzony w Ośr. Odosobnienia w Krasnymstawie, Włodawie i Kwidzynie; 14 VIII 1982 pobity przez służbę więzienną w trakcie buntu internowanych; 21-25 VIII 1982 przebywał w szpitalu po interwencji MCK; 6 IX 1982 aresztowany, osadzony w ZK w Elblągu; formalnie zwolniony z pracy; 1 IV 1983 zwolniony z aresztu ze względu na stan zdrowia; 23 V 1983 skazany wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Elblągu na 1,5 roku pozbawienia wolności; wykonanie wyroku uchylono na wniosek obrońcy; 17 VIII 1983 sąd umorzył postępowanie na mocy amnestii. 1983-1984 wygrał proces o przywrócenie do pracy w RDP w Tomaszowie Lub. 1983-1989 współzałożyciel i członek Tymczasowej MKK w Tomaszowie Lub., odpowiedzialny za kolportaż prasy i wydawnictw podziemnych. 1983-1988 współinicjator, członek zespołu redakcyjnego i drukarz pisma „NSZZ «Solidarność» Roztocze”. 18 IV 1984 zatrzymany i aresztowany, osadzony w AŚ w Zamościu; objęty śledztwem ws. wydawania ww. pisma; 28 VII 1984 zwolniony po umorzeniu śledztwa na mocy amnestii. 1984-1989 współorganizator biblioteki książek drugiego obiegu oraz prezentacji filmów poza cenzurą przy parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Tomaszowie Lub. W 1985 wykonał ramkę do druku pisma „Informator NSZZ «Solidarność» Ziemi Zamojskiej - Roztocze” (dla Wiesława Lipko i Henryka Kąkola). 1986-1989 członek jawnej Tymczasowej Rady „S” Regionu Środkowo-Wschodniego. 5 III 1987 zatrzymany podczas spotkania TR „S” w Lublinie, 6 III 1987 ukarany grzywną przez kolegium. 30 V 1987 pobity przez funkcjonariuszy MO i SB w trakcie zatrzymywania na ulicy w Tomaszowie Lub. 1984-1986 pracownik produkcyjny w POM Lubycza Królewska, 1986-1987 robotnik magazynowy w Rejonowej Spółdzielni Ogrodniczo-Pszczelarskiej w Tomaszowie Lub., 1987-1990 kierowca w Zakładzie Przetwórstwa Owocowo-Warzywnego Tomasovia tamże. 20 XII 1988 współzałożyciel i członek Komitetu Założycielskiego „S” ZPOW (zgłosił wniosek rejestracyjny do sądu).
II-XI 1989 współinicjator i członek Międzyzakładowego Komitetu Organizacyjnego „S” w Tomaszowie Lub. IV 1989-1990 przewodniczący Wojewódzkiego KO „S” w Zamościu. VI-XII 1989 dyr. Wojewódzkiego Biura Poselsko-Senatorskiego OKP w Zamościu. 1989-1990 przewodniczący KZ „S” w Tomasovii. 1990 przewodniczący KO „S” w Tomaszowie Lub. XI 1989-1990 członek Zarządu Oddziału „S” w Tomaszowie Lub., w XII 1989 delegat na II WZD Regionu Środkowo-Wschodniego, w 1990 delegat na II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. KZD. 1990-1994 burmistrz Tomaszowa Lub. 1997-2012 prezes Zakładu Usług Komunalnych Sp. z o.o. w Tomaszowie Lub. Od 1991 współinicjator i członek Stowarzyszenia Internowanych Zamojszczyzny (1991-2009 członek Zarządu, 1997-1998 i 2008-2009 przewodniczący). 1999-2002 przewodniczący Zarządu Okręgu Chrześcijańskiej Demokracji III RP w Tomaszowie Lub. W 2005 inicjator nadania nazwy Rondu NSZZ „S” i budowy pomnika „S” tamże. Od 2009 inicjator i prezes Stowarzyszenia Zachować Pamięć im. Senatora Wiesława Lipko w Komarowie.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2007), wyróżniony odznaką Zasłużony dla Województwa Lubelskiego (2009) i medalem Pro Memoria (2009).
14 IV 1980 – 4 II 1982 rozpracowywany przez KW MO w Zamościu w ramach SO krypt. Tranzyt; 27 XI 1980 – 11 III 1983 w ramach SO krypt. Niezależni; 3 XII 1983 – 14 VIII 1985 przez RUSW w Tomaszowie Lub. w ramach SOR krypt. Tanew; 25 IX 1984 – 19 IX 1989 w ramach SOS krypt. Kret; 22 II – 14 VIII 1985 przez Wydz. Zwiadu Nadbużańskiej Brygady WOP w Chełmie w ramach SOS krypt. Ulotka.