Encyklopedia Solidarności

Piotr Krupot, ur. 29 VI 1926 w Chotyninie k. Wieruszowa. Zdał mistrzowski egzamin fryzjerski w Łodzi (1953), ukończył Zaoczne Studium Ekonomiki i Zarządzania w Lututowie (1976).

1946-1947 w PSL. 1959-1963 członek GRN w Bolesławcu; 1948-1970 właściciel zakładu fryzjerskiego w Bolesławcu, 1970-1978 kierownik Spółdzielni Kółek Rolniczych tamże, 1978-1991 magazynier w Zakładach Płyt Wiórowych Prospan w Wieruszowie. Właściciel 5 ha gospodarstwa rolnego, autor artykułów w piśmie „Kłos”.

28-31 VIII 1980 uczestnik w strajku w ZPW Prospan, łącznik ze strajkującą załogą Fabryki Urządzeń Mechanicznych w Ostrzeszowie i z Wrocławiem; od IX 1980 w „S”, członek Komitetu Założycielskiego, od XI 1980 wiceprzewodniczący KZ w ZPW Prospan; 8 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1981 współorganizator NSZZ Rolników Solidarność Wiejska w Bolesławcu, następnie jej wiceprzewodniczący.

Po 13 XII 1981 działacz podziemnej „S” w ZPW Prospan i w Wieruszowie (we współpracy m.in. z Alfredą Matuszewską, Piotrem Mortą, Bernardem Petrakowskim, Mariuszem Świeściakiem oraz z Kazimierzem Obsadnym z Ostrzeszowa i Stanisławem Dominasem z Wrocławia), kolporter prasy podziemnej (m.in. „Biuletyn Dolnośląski”, „Solidarność Wiejska”, „Z Dnia na Dzień”, „Solidarność Dolnośląska”) i powielanych przez siebie ulotek „S”; współorganizator pomocy dla osób represjonowanych m.in. sprzedawał tzw. cegiełki z symbolami patriotycznymi i związkowymi; 1984-1988 przewodniczący Rady Pracowniczej w ZPW Propan, wspólnie z Bronisławem Chruścińskim na terenie zakładu wykonał biało-czerwoną gablotę w kształcie litery V, w której obok ogłoszeń Rady Pracowniczej, zamieszczał materiały podziemnej „S”; 28 III 1988 przesłuchiwany. Uczestnik spotkań działaczy podziemnej „S” w klasztorze oo. jezuitów i Mszy za Ojczyznę w Kaliszu (m.in. wspólnie wyjazdy z Kazimierzem Kiełbasą, Bronisławem Maślanką, Piotrem Mortą, Bohdanem Pilarskim oraz Wandą Szymanek); wielokrotnie zatrzymywany na 48 godz. i przesłuchiwany.

Od 3 III 1989 członek Komitetu Założycielskiego „S” RI w Bolesławcu, od 17 III 1989 współinicjator reaktywowania „S” w ZPW Prospan, następnie do 1991 jego przewodniczący. Od 1991 na emeryturze. W 1989 członek KO „S” w Wieruszowie. 1990-1994 i 1994-1998 członek władz samorządowych z listy „S”. 1998-2002 w ChSS.

XXIII KZD NSZZ „S” nadał mu w 2009 tytuł Zasłużony dla NSZZ „Solidarność”.

4 I 1982 – 26 X 1989 rozpracowywany przez Wydz. V KW MO w Kaliszu/p. RUSW w Kępnie w ramach KE krypt. Klon/Grzyb.

Grażyna Schlender