Kucharczyk Janusz
Janusz Kucharczyk, ur. 4 VI 1936 w Gąsiorowie k. Pułtuska, zm. 9 XI 2009 w Warszawie. Ukończył ZSZ.
1953–1954 mechanik w Zakładach Mechanicznych im. Marcelego Nowotki w Warszawie, 1954–1984 mechanik, ślusarz w Zakładach Mechanicznych Ursus.
III 1968 uczestnik demonstracji studenckich w Warszawie, VI 1976 protestów robotniczych w Ursusie.
Od IX 1980 w „S”; członek Komisji Fabrycznej.
14 XII 1981 uczestnik strajku w Ursusie; 15–22 XII 1981 przymusowo urlopowany, nast. przeniesiony na niższe stanowisko; 25 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1982 przywrócony przez Terenową Komisję Odwoławczą ds. Pracy dla Dzielnicy Warszawa-Ochota. I 1982–1989 współzałożyciel i działacz TKZ w Ursusie. 5 X 1982 zatrzymany, pobity podczas przesłuchania w KS MO, 4 XI 1982 internowany, przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia w Warszawie-Białołęce, 15 XII 1982 zwolniony. 1982–1989 kolporter pism podziemnych, m.in. „Reduta Ordona”, „Wolny Głos Ursusa”, „CDN – Głos Głos "Głos", podtytuł: „Niezależny miesięcznik społeczno-polityczny”, pismo wydawane X 1977 – XII 1989 (z przerwą II 1981 – II 1982) w Warszawie z inicjatywy środowiska KSS KOR. Wolnego Robotnika”, „Tygodnik Mazowsze”; 1982–1984 współorganizator mszy za Ojczyznę w kościele św. Józefa w Ursusie. VI 1983 przedstawiciel „S” z Ursusa na spotkaniu z Janem Pawłem II; w XII 1983 ujawnił się w zw. z amnestią, nast. kontynuował działalność związkową. 1986 udostępniał mieszkanie na emisję podziemnego Radia „S”. W l. 80. wielokrotnie zatrzymywany, przesłuchiwany, poddawany rewizjom. Od 1984 na rencie, od 2002 na emeryturze.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009).
6 III 1986 – 13 V 1987 rozpracowywany przez DUSW w Warszawie-Ochocie w ramach KE krypt. Janek.