Encyklopedia Solidarności

Janusz Kukieła, ur. 8 VII 1961 w Koninie. Ukończył Zespół Szkół Górniczo-Energetycznych w Koninie (1989).

1981-1983 pracownik Zakładu Szklarniowego w Wieruszewie k. Konina.

Od IV 1981 w „S” w Zakładzie Szklarniowym w Wieruszewie.

W 1982 współpracownik Biura Pomocy Charytatywnej przy kościele św. Wojciecha w Koninie-Morzysławiu prowadzonego przez ks. Stanisława Waszczyńskiego. Od 1983 ślusarz, następnie mistrz wydawca w Kopalni Węgla Brunatnego Konin. 1983-1984 członek Konspiracyjnej Grupy Młodzieżowej w Koninie (przewodniczący Ryszard Śliwiński), udostępniał mieszkanie na skrzynkę kontaktową. Wielokrotnie zatrzymywany na 48 godz. i przesłuchiwany. 24 V 1984 zatrzymany, groźbami i biciem zmuszony do podpisania deklaracji współpracy, której nie podjął (o tym fakcie powiadomił byłego przewodniczącego ZR „S” w Koninie Ryszarda Stachowiaka oraz prokuratora woj. w Koninie). 14 XI 1985 skazany przez kolegium ds. wykroczeń za uczestnictwo w uroczystościach kościelnych w mundurze górniczym; 12 II 1986 poddany rewizji osobistej w WUSW w Koninie, zastraszany, poniżany. 1987-1989 kolporter wydawnictw podziemnych (m.in. „Solidarnych – Konin”, „Robotnika”, „Kursu”, „Wyzwolenia”, „Niepodległości”, książek CDN, Wydawnictwa Polskiego, NOWej, Agencji Informacyjnej SW, kalendarzy, kart, tzw. cegiełek, znaczków poczt podziemnych, banknotów, ulotek); łącznik do Wałbrzycha, Warszawy, Poznania, Gdańska; uczestnik akcji ulotkowych, plakatowych, malowania na murach. Od 1988 członek Komitetu Założycielskiego „S” Pracowników KWB Konin; w 1989 wydawca pisma Komisji Wydziałowej Zakładu Robót Górniczych w KWB Konin „Argus”, koordynator prac redakcji, odpowiedzialny za dostawę sprzętu i materiałów poligraficznych; uczestnik manifestacji, m.in. 1 V 1989 w Koninie, pikiet pod Urzędem Miejskim (1989).

1990-1996 delegat na kolejne WZD Regionu Konin. 1989-1990 założyciel, przewodniczący Solidarności Walczącej Oddział Konin; z-ca przewodniczącego Klubu Politycznego Wolni i Solidarni w Koninie; założyciel, redaktor naczelny organu prasowego „Solidarność Walcząca Oddział Konin”.

2 VI 1984 – 5 IX 1989 rozpracowywany przez Wydz. V WUSW w Koninie w ramach SOR krypt. Układ II; 5 IX 1989 – 22 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1990 w ramach SO krypt. Związkowcy.

Marta Szczesiak-Ślusarek