Kulesza Ryszard Ireneusz
Ryszard Ireneusz Kulesza, ur. 12 VI 1957 we Wrocławiu. Ukończył Liceum Zawodowe Chemiczne tamże (1977).
1977-1980 laborant w Akademii Rolniczej we Wrocławiu, 1980-1984 farbiarz w Jeleniogórskiej Przędzalni Czesankowej Anilux.
Od IX 1980 w „S”; członek Komitetu Założycielskiego w Aniluxie; IX 1980 – X 1981 oddelegowany do pracy w MKZ „S” Województwa Jeleniogórskiego/ZR Jelenia Góra, gdzie zajmował się informacją i wydawnictwami; V-VI 1981 delegat na I WZD Województwa Jeleniogórskiego; X 1980 – X 1981 redaktor „Solidarności Jeleniogórskiej”, 1980 – I 1981 „Komunikatu Jelenia Góra «S»”, w 1981 „Serwisu Informacyjnego Jelenia Góra” oraz „Jeleniogórskiego Serwisu Informacyjnego”, organizator sieci kolportażu wydawnictw niezależnych w zakładach pracy i biblioteki w siedzibie MKZ/ZR Jelenia Góra. W II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1981 współzałożyciel z Michałem Orliczem niezależnego Karkonoskiego Towarzystwa Wydawniczego. I/II 1981 uczestnik strajku w jeleniogórskim Klubie Gencjana, odpowiedzialny za informacje.
13 XII 1981 internowany, przetrzymywany w Ośr. Odosobnienia w Kamiennej Górze, następnie w Głogowie, Nysie, Grodkowie i Uhercach; uczestnik głodówek, działalności wydawniczej i oświatowej, wielokrotnie karany za łamanie regulaminu Ośr. Odosobnienia; 27 IX 1982 aresztowany pod sfingowanym zarzutem pobicia funkcjonariusza służby więziennej, przetrzymywany w areszcie KM MO w Sanoku, 8 XI 1982 zwolniony ze względu za stan zdrowia; następnie hospitalizowany we Wrocławiu i sanatorium w Szklarskiej Porębie; w 1984 sprawę umorzono na mocy amnestii. 1983-1987 kolporter wydawnictw podziemnych w Jeleniej Górze sprowadzanych z Wrocławia (m.in. „Biuletyn Dolnośląski”, „Z Dnia na Dzień”, „Solidarność Walcząca”, „Tygodnik Mazowsze”, „Vacat”, „Wiadomości Bieżące”, „Obecność”, „Nowa Republika”, „Tygodnik Wojenny”, „PWA. Przegląd Wiadomości Agencyjnych”, „Kultura Niezależna”, reprinty paryskiej „Kultury” i „Aneksu” oraz mniejsze ilości „Celwiskoziak”, „Gencjana”, „Zerwij Kajdany, Połam Bat...”); współpracownik Duszpasterstwa Ludzi Pracy przy kościele Podwyższenia Krzyża Świętego w Jeleniej Górze i sekretarz literacki Niezależnego Teatru Scena Czterdzieści i Cztery. 1984-1985 zatrudniony na różnych stanowiskach w Spółdzielni Kółek Rolniczych w Szklarskiej Porębie, 1986-1987 aparatowy w Zakładach Włókien Chemicznych Chemitex-Celwiskoza w Jeleniej Górze, od 1987 prowadzi małe gospodarstwo rolne na Podlasiu.
1989-1993 działacz lokalnych struktur „S” RI w woj. łomżyńskim; I-II 1999 uczestnik protestów rolniczych.
Do 20 I 1987 rozpracowywany przez Wydz. VI WUSW w Jeleniej Górze w ramach KE krypt. Kwiatek.