Kurowski Stefan
Stefan Kurowski, ur. 11 III 1923 w Wilnie, zm. 24 VIII 2011 w Warszawie. Absolwent Uniwersytetu Łódzkiego, Wydz. Prawno-Ekonomiczny i Humanistyczny (1949), w 1966 habilitacja (ponowna, w 1963 władze odebrały mu 1. przyznaną za pracę, w której postawił tezę, że gospodarka socjalistyczna nie zwycięży w konkurencji z kapitalizmem), od 1989 prof.
1940-1945 pracownik parowozowni w Piotrkowie Tryb., 1949-1953 w Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego (zwolniony dyscyplinarnie za artykuł porównujący rolę Włodzimierza Lenina w ruchu komunistycznym do roli św. Pawła w chrześcijaństwie), 1953-1955 Centralnego Zarządu Instalacji Przemysłowych, 1955-1973 Zakładu Nauk Ekonomicznych PAN, 1973-1993 Instytutu Geografii i Zagospodarowania Przestrzennego PAN. 1956-1962 uczestnik spotkań Klubu Krzywego Koła, od 1963 w KIK; uczestnik Tygodni Kultury Chrześcijańskiej. W 1957 współinicjator, członek komitetu redakcyjnego pisma „Za i Przeciw”. 1972-1976 ekspert ekonomiczny katolickiego Koła Poselskiego Znak. 31 I 1976 sygnatariusz Listu 101 do Sejmu PRL przeciwko planowanym zmianom w Konstytucji. 1977-1980 publicysta w niezależnych pismach: „Droga”, „Opinia” i „Głos”. Autor niezależnej publikacji ''Doktrynalne uwarunkowania obecnego kryzysu gospodarczego PRL'' (Warszawa 1979). 1 IX 1979 sygnatariusz (pod ps. Krzysztof Ostaniec) deklaracji założycielskiej KPN.
W VIII 1980 na strajku w Stoczni Gdańskiej im. Lenina (przyjechał z Wiesławem Chrzanowskim i mec. Władysławem Siłą-Nowickim), następnie od 30 VIII 1980 doradca MKS w Hucie Katowice; doradca ekonomiczny KKP, następnie KK; uczestnik I KZD, współautor alternatywnego programu ekonomicznego, autor licznych broszur ekonomicznych wydawanych przez „S”, m.in. ''Obszary zainteresowań i przesłanki wyboru'' (OBS NSZZ „S” 1980), ''Struktura społeczna a rewolucja naukowo-informatyczna – Teoria kratyzmu'' (OBS NSZZ „S” 1980); uczestnik negocjacji z rządem, członek Rady Programowo-Konsultacyjnej Ośrodka Prac Społeczno-Zawodowych przy KKP, następnie KK, kierownik zespołu doradców gospodarczych Ośrodka Badań Społecznych MKZ, następnie Regionu Mazowsze; 27 IX 1981 współzałożyciel Klubów Służby Niepodległości.
13 XII 1981 internowany w Ośr. Odosobnienia Warszawie-Białołęce i Jaworzu, 14 IV 1982 zwolniony (dzięki wstawiennictwu prymasa Józefa Glempa). 1982-1998 wykładowca KUL.
18 XII 1988 – 1989 w KO przy Przewodniczącym „S” Lechu Wałęsie. 1990-1991 w prezydenckim komitecie doradczym ds. ekonomicznych; w 1992 doradca premiera RP Jana Olszewskiego. 1993-2002 nauczyciel akademicki w Wyższej Szkole Handlu i Prawa im. Ryszarda Łazarskiego w Warszawie; prof. Wyższej Szkoły Handlu i Finansów Międzynarodowych im. Fryderyka Skarbka tamże. W 1999 inspirator budowy pomnika Romana Dmowskiego w Warszawie.
Autor wielu prac naukowych publikowanych w kraju i w wydawnictwach emigracyjnych, m.in. ''Reforma gospodarcza w PRL. Trzecie podejście'' (ps. Hieronim Janczak, CDN, 1986), ''Polityka gospodarcza PRL'' (Editions Spotkania, 1990), ''Zróżnicowanie przestrzennej gospodarki polskiej w latach 1974 i 1989'' (Centralny Urząd Planowania, 1996).
Odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2006).
Rozpracowywany przez Wydz. III KS MO w ramach SOR krypt. Terier; 27 IV 1978-20 IX 1989 przez Wydz. III/III-2/III-1/III w ramach KE/SOR/KE krypt. Kogut.