Lasota Irena
Irena Lasota, ur. 25 VII 1945 we Francji (jako Irene Hirszowicz). 1962-1968 studentka Uniwersytetu Warszawskiego, kierunek filozofia; absolwentka Temple University w Filadelfii, kierunek pedagogika specjalna (1972), 1975-1979 studentka Columbia University w Nowym Jorku, kierunek nauki polityczne.
Od 1948 w Polsce. Od 1958 członek Hufca Walterowskiego ZHP (komendant Jacek Kuroń). W 1964 w ZMS, współzałożycielka (z Teresą Bogucką, Maciejem Czechowskim, Józefem Dajczgewandem i Wiktorem Góreckim) niezależnej grupy samokształceniowo-dyskusyjnej. 1966-1967 kolporterka przepisywanych na maszynie nielegalnych tekstów, 1967/1968 współredaktor i kolporterka ulotek rozprowadzanych na UW. 1967-1968 asystentka redaktora w wydawnictwie Wiedza Powszechna. 30 I 1968 uczestniczka demonstracji przeciwko zdjęciu ze sceny Teatru Narodowego w Warszawie ''Dziadów'' w reż. Kazimierza Dejmka, 16 II 1968 wysłała w tej sprawie pismo do marszałka Sejmu PRL z 3145 podpisami. 8 III 1968 podczas wiecu na UW odczytała rezolucję z żądaniem przywrócenia na studia Adama Michnika i Henryka Szlajfera oraz umorzenia pozostałych postępowań dyscyplinarnych; uczestniczka delegacji na rozmowy z prorektorem UW (z Ryszardem Bugajem, Marcinem Królem, Michałem Osóbką-Morawskim, Jadwigą Staniszkis, Barbarą Toruńczyk); zatrzymana i skazana przez kolegium ds. wykroczeń na 2 mies. aresztu, następnie w IV 1969 na 1,5 roku więzienia za przynależność do nielegalnej organizacji.
Od 1970 na emigracji w USA. 1972-1981 zatrudniona jako terapeutka dziecięca; od 1979 wykładowca nauk politycznych na uniwersytetach w Fordham i Yale. Informowała Radio Wolna Europa, „New York Times” i inne zagraniczne środki przekazu o sytuacji w Polsce; współpracowniczka nowojorskiego „Nowego Dziennika” i londyńskiego „Aneksu”; od 1975 publicystka i stała współpracowniczka Radia Wolna Europa i BBC, wielu pism. Współdziałała z centralą związkową AFL-CIO – od 1976 informowała o represjach wobec polskich robotników. W 1977 współorganizatorka Apelu intelektualistów amerykańskich ws. aresztowań działaczy KOR. Współzałożycielka (z Robertem Sharletem i Ireną Grudzińską) wschodnioeuropejskiej grupy koordynacyjnej Amnesty International w USA. W 1979 w czasie wizyty w Polsce uczestniczka zebrania KSS KOR w mieszkaniu Edwarda Lipińskiego. Od 1981 redaktor pism: „Bulletin Solidarność”, „Committee in Support of Solidarity Report”, „Uncaptive Mind” i serii wydawniczej „Konfrontacje”; w 1981 współzałożycielka (z Jakubem Karpińskim, Erykiem Chenowethem, Jerzym Warmanem) i prezes The Committee in Support of Solidarity w Nowym Jorku, w 1984 Instytutu na rzecz Demokracji w Europie Wschodniej (Institute for Democracy in Eastern Europe), w 1992 Fundacji IDEE w Polsce. Autorka artykułów zamieszczanych w krajowych pismach podziemnych (m.in. w „Orientacji na Prawo”, „PWA”, „Tu Teraz”). Od 1982 dostarczała do kraju (z J. Karpińskim) magnetofony, części do radia i materiały poligraficzne. W ramach IDEE pomagała ruchom opozycyjnym w Polsce i in. krajach bloku w krajach tzw. socjalistycznego. Od 1985 w Paryżu. 1985-1989 przekazała na rzecz Konsorcjum Wydawnictw Niezależnych ok. 250 tys. dolarów, 143 760 dolarów dla 194 pism i na inne inicjatywy wydawnicze, np. na rzecz Archiwum Wschodniego, Archiwum Solidarności, „Kultury Niezależnej”, oraz dalsze kwoty na działalność podziemnych struktur, m.in. dla RKW „S” Mazowsze, Pomarańczowej Alternatywy i NZS. Od 1986 dysponowała sumą ok. 200 tys. dol. na krótkoterminowe stypendia.
Po 1989 pomagała finansowo i organizacyjnie w podejmowaniu niezależnych inicjatyw w pozostałych krajach bloku. W 1999 członek honorowy Republikańskiej Partii Gruzji i członek Rady Doradczej World Movement for Democracy.