Lebensztejn Lech Mieczysław
Lech Mieczysław Lebensztejn, ur. 15 VII 1928 w Łomży, zm. 21 XI 2009 w Białymstoku. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, Wydz. Prawa (1950).
1943-1945 żołnierz AK, zastępowy w Tajnym Harcerstwie; 1945-1946 członek WiN; w IV 1946 uczestnik protestu harcerzy i młodzieży z ZMW Wici w Szczecinie w czasie uroczystości „Trzymamy straż nad Odrą”. W I 1947 uczestnik manifestacji studentów w Warszawie (marsz z zapalonymi świecami przez pl. Narutowicza) przeciw planowanemu zakazowi udziału studentów w wyborach do Sejmu. 1949-1952 referent prawny w Naczelnej Dyrekcji Handlowej Przemysłu Chemicznego w Warszawie; 1952-1953 starszy inspektor w Gabinecie Ministra Przemysłu Chemicznego; 1953-1954 kierownik działu planowania i radca prawny w Zakładzie Płyt Pilśniowych i Wiórowych w Nidzie, 1954-1956 starszy inspektor w Departamencie Nauki i Kultury w Państwowej Komisji Etatów; IV-IX 1956 referendarz w prokuraturze w Mińsku Maz., 1956-1961 w prokuraturze dla miasta Białystok; 1961-1965 radca prawny (odmówiono mu wpisu do adwokatury w Białymstoku), 1965-1990 adwokat w Zespole Adwokackim nr 2 w Białymstoku.
W 1981 doradca MKZ „S”/ZR Białystok i Wojewódzkiego Komitetu Założycielskiego „S” RI w Białymstoku.
Po 13 XII 1981 obrońca ponad 40 działaczy podziemia przed sądami powszechnymi i wojskowymi, m.in. w procesie studentów białostockich uczelni: Michała Bojanowskiego, Tomasza Kleszczewskiego oraz Ryszarda Augustyniaka, Jana Beszty-Borowskiego, Krzysztofa Burka, Andrzeja Kuczyńskiego, Mariana Leszczyńskiego, Ryszarda Szczęsnego, braci Marka i Romana Wilków. W 1982 przesłuchiwany i zastraszany. W 1988 pełnomocnik procesowy Komitetu Założycielskiego „S” Fabryki Przyrządów i Uchwytów Ponar-Bial w Białymstoku oraz PSS Społem w Łapach.
1989-1992 przewodniczący KO „S” Ziemi Białostockiej. 1990-1993 prokurator w Prokuraturze Wojewódzkiej w Białymstoku; w 1991 zaangażowany w rehabilitację osób skazanych w stalinowskich procesach pokazowych; VII 1993 – III 1994 prokurator apelacyjny (tworzył Prokuraturę Apelacyjną w Białymstoku); od 1994 na emeryturze. Od 13 XII 2000 członek honorowy Klubu Więzionych, Internowanych, Represjonowanych.
Odznaczony Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Niezłomnych, Odznaką Pamiątkową Akcji „Burza”.