Lipiński Adam
Adam Lipiński, ur. 11 IX 1956 w Głubczycach. Absolwent Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu, Wydz. Gospodarki Narodowej (1979).
Od 1976 kolporter wydawnictw niezależnych; w XII 1977 współorganizator wrocławskiego SKS; 1978-1980 autor, drukarz, kolporter podziemnego pisma „Podaj Dalej”; wielokrotnie zatrzymywany, rewidowany. W XI 1979 w związku z nakazem pracy zatrudniony w Zakładach Przemysłu Dziewiarskiego Hanka w Legnicy, w II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1980 uzyskał zgodę na zatrudnienie w Banku Gospodarki Żywnościowej we Wrocławiu. Wiosną 1980 kolporter ulotek wzywających do bojkotu wyborów do Sejmu PRL i rad narodowych. Od V 1980 pracownik Banku Spółdzielczego w Świętej Katarzynie k. Wrocławia, IX-XII 1980 w Domu Książki we Wrocławiu.
Od IX 1980 w „S”; od XII 1980 pracownik MKZ, w VI 1981 delegat na I WZD Regionu Dolny Śląsk, pracownik ZR; w I 1981 założyciel, następnie szef Oficyny Wydawniczej NSZZ „S” Dolny Śląsk; w XI 1981 współzałożyciel niezależnego pisma „Progres”.
Po 13 XII 1981 w ukryciu, uczestnik tworzenia podziemnych struktur RKS „S” Dolny Śląsk, szef drukarń i kolportażu RKS, organizator podziemnych punktów poligraficznych, redaktor pism podziemnych, m.in. „Z Dnia na Dzień”. W I 1982 współorganizator Akademickiego Ruch Oporu (m.in. z Krzysztofem Bąkowskim); 1982-1983 wydawca, redaktor podziemnego pisma „Biblioteka ARO”. W 1983 współtwórca Ruchu Społecznego „S”; współorganizator Wydawnictwa Kret; współtwórca, do 1984 wydawca pisma „Konkret”; do 1985 wydawca, współredaktor pisma „Przegląd Myśli Niezależnej”. W X 1984 ujawnił się na mocy amnestii. Od 1985 kilkakrotnie zatrzymywany, poddawany rewizjom. W 1986 założyciel, następnie redaktor naczelny podziemnego pisma „Nowa Republika”, od 1987 członek redakcji pisma „Region”, w V 1988 współpracownik redakcji „Informatora Strajkowego”. W 1989 współtwórca ruchu Centrum Demokratyczne i pisma plakatowego CD.
Członek Wrocławskiego KO „S”. Od 1990 w PC; 1991-1993 poseł RP z listy Porozumienie Obywatelskie Centrum; od 2001 w PiS, wiceprezes; od 2001 poseł RP z listy PiS. 2005-2007 sekretarz stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów; 2006-2007 szef gabinetu politycznego premiera.
Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2016).
1978-1984 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO/WUSW we Wrocławiu w ramach SOR krypt. Bywalec; 1984-1985 przez Wydz. III WUSW we Wrocławiu w ramach KE krypt. Lipa.