Encyklopedia Solidarności

Leszek Lisiecki, ur. 2 I 1942 w Rudzie Brodzkiej k. Brodów (obecnie Ukraina). Ukończył ZSZ w Gdańsku (1960).

1963–1981 trener wioślarstwa KKS Gedania, od 1984 sędzia krajowych zawodów wioślarskich.

1960–1961 frezer w Zakładach Urządzeń Okrętowych Hydroster w Gdańsku, 1961–2002 frezer, szlifierz, kierownik Wydz. Obróbki Mechanicznej, specjalista ds. obróbki mechanicznej w Gdańskiej Stoczni Remontowej.

W XII 1970 uczestnik strajku w zakładzie i demonstracji ulicznych w Gdańsku.

W VIII 1980 współorganizator strajku w zakładzie, członek KS. Od IX 1980 w „S”; członek Komitetu Założycielskiego na Wydz. W-3; od I 1981 Komisji Wydziałowej, od II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1981 przew. Zakładowej Komisji Rewizyjnej, w VII 1981 delegat na I WZD Regionu Gdańskiego, członek Komisji Rewizyjnej Regionu Gdańskiego.

14–16 XII 1981 współorganizator strajku w zakładzie, 1981–1989 współorganizator, przew. TKZ (m.in. zbierał składki na pomoc rodzinom osób represjonowanych, wypłatę statutowych świadczeń) redaktor i szef kolportażu podziemnego pisma „Informator”, 5 XI 1982 internowany, przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia w Strzebielinku, 6 XII 1982 zwolniony. 1982–1988 członek Komisji Charytatywnej przy parafii św. Brygidy w Gdańsku. 23 VIII – 1 IX 1988 współorganizator strajku w zakładzie.

1989–1992 przew. zakładowej Komisji Rewizyjnej i Regionalnej KR, 1997–2002 członek zakładowej KR, 2002–2006 przew. Międzyzakładowej KR, 2006–2010 członek MKR, 1998–2002 członek Regionalnej KR, od 2002 przew. Regionalnej KR. Od 2001 na emeryturze.

Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2012), Złotym Krzyżem Zasługi (1981, 2009).

Arkadiusz Kazański