Łakomski Zdzisław Kazimierz
Zdzisław Kazimierz Łakomski, ur. 19 I 1944 w Białej Szlacheckiej k. Pajęczna. Ukończył Technikum Rolnicze (1962), następnie Szkołę podoficerską MO (1972).
1970-1972 milicjant w KM MO w Szczecinie, 1973-1980 dzielnicowy w Komendzie Dzielnicowej MO Szczecin-Pogodno, w 1981 starszy sierżant dzielnicowy w IV Komisariacie MO w Szczecinie. 1970-1976 w PZPR.
25 V 1981 inicjator powołania niezależnych związków zawodowych w komisariacie MO Szczecin-Pogodno, współzałożyciel, wiceprzewodniczący Tymczasowego Komitetu Założycielskiego Związku Zawodowego Funkcjonariuszy MO woj. szczecińskiego, 1 i 9 VI 1981 delegat na zjazdy ogólnopolskie w Warszawie; 17 VI 1981 zwolniony z pracy; 25 IX 1981 uczestnik akcji protestacyjnej w Hali Gwardii w Warszawie przeciwko odmowie rejestracji ZZF MO. 4 XII 1981 członek delegacji Ogólnopolskiego Komitetu Założycielskiego ZZF MO na krajowe uroczystości Barbórki w KWK Rozbark w Bytomiu. 10-13 XII 1981 uczestnik głodówki protestacyjnej przedstawicieli ZZF MO w Stoczni Szczecińskiej im. A. Warskiego, ws. rejestracji Związku.
13-14/15 XII uczestnik strajku w Stoczni spacyfikowanego przez ZOMO; 17 XII 1981 internowany w Ośr. Odosobnienia w Goleniowie, następnie w Wierzchowie (20 I 1982 pobity przez funkcjonariuszy służby więziennej), 7 VII 1982 zwolniony. 1983-1989 kolporter wydawnictw podziemnych (m.in. „Tygodnik Mazowsze”, „Tygodnik Wojenny”) w środowiskach służb mundurowych. Współpracownik podziemnego pisma „Korespondent” (z Piotrem Niemczykiem). W 1988 technik w Szczecińskim Przedsiębiorstwie Robót Inżynieryjnych; założyciel jawnego Komitetu Założycielskiego „S” Pracowników SPRI.
W 1989 członek Obywatelskiego Komitetu Porozumiewawczego „S” Regionu Pomorze Zachodnie, uczestnik kampanii wyborczej KO „S”, członek Komisji Wyborczej; w XI 1989 delegat na II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. WZD Regionu Pomorze Pomorze „Pomorze”, podtytuł: „Pismo niezależne”, sygnowane przez Tymczasowy Zarząd Regionu Pomorza Zachodniego NSZZ „Solidarność”. Zachodnie, członek ZR oraz Sekcji Branżowej Budownictwa KK „S”. 1990-2005 radny Miasta Szczecin z listy OKP „S”, następnie AWS, później radny Gminy Rząśnia. 1990-1992 oficer policji; od 2002 na emeryturze.
8 II – 9 VIII 1983 rozpracowywany przez Wydz. III-1 KW MO/WUSW w Szczecinie w ramach SOS krypt. Związkowiec.