Łukasiewicz Maciej
Maciej Łukasiewicz, ur. 8 III 1941 w Warszawie, zm. 15 VIII 2005 w Krakowie. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, Wydz. Historycznego, kierunek archeologia (1965).
1970–1982 w SD, od 1973 w SDP, 1981–1982 członek Zarządu Okręgu Warszawskiego.
1961–1971 dziennikarz miesięcznika „Wiedza i Życie” (od 1965 sekretarz redakcji), 1971–1981 sekretarz redakcji „Biuletynu Stronnictwa Demokratycznego”, 1973–1974 „Zeszytów Historycznych SD”, 1973–1976 „Tygodnika Demokratycznego”, 1976–1981 dziennika „Kurier Polski” (także szef magazynu tygodniowego „Kuriera Polskiego”).
IX 1980 przew. Komitetu Założycielskiego „S” w wydawnictwie Epoka. 1980–1981 uczestnik reformatorskich inicjatyw SDP.
Po 13 XII 1981 zwolniony z pracy. Działacz podziemnego SDP, autor art. w podziemnych pismach, m.in. „Woli”, „Tygodniku Wojennym”, „Solidarności Narodu”, „Vacacie”, współpracownik „Warszawskich Zeszytów Historycznych” i „Kultury Niezależnej”. 1981–1989 prowadził magazyn oraz kolportował podziemną prasę i wydawnictwa. 1983 współorganizator i z-ca redaktora nacz. legalnego miesięcznika „Merkury” (wkrótce zlikwidowanego przez władze). 1983–1989 w Agencji Omnipress, zatrudniającej opozycyjnych dziennikarzy i pomagającej pozostającym bez pracy członkom SDP, uruchamiającej kanały kolportażu prasy niezależnej, od 1984 wiceprezes i z-ca redaktora nacz. tamże. 1984–1989 twórca i redaktor nacz. niezależnego kwartalnika „Most”, 1985 współzałożyciel Wydawnictwa Most, współpracującego z paryskimi „Spotkaniami” i „Kulturą” oraz londyńskim „Aneksem”. Organizator pomocy dla opozycyjnych pism, niezależnego radia i tv.
Od 1987 członek Stowarzyszenia Autorów ZAiKS, od 1988 Międzynarodowej Federacji Dziennikarzy.
1989–2000 z-ca redaktora nacz., 2000–2004 redaktor nacz. dziennika „Rzeczpospolita”, 2004–2005 redaktor nacz. dodatków do „Rzeczpospolitej”: „Plus Minus” i „Rzecz o książkach”. 1989–1990 prezes Oddziału Warszawskiego, 1990–1993 wiceprezes, 1995–2005 członek Zarządu Głównego SDP. 2003 współzałożyciel Stowarzyszenia Wolnego Słowa.
Autor książek, m.in. Śmierć na Olimpie (1990), Bohater czy zdrajca (1992), Weryfikacja (1994).
Laureat lauru SDP 2003. Wyróżniony odznaką Zasłużony dla Kultury (1999). Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2004).
11 X 1975–17 XI 1976 rozpracowywany przez Wydz. IV Dep. III w ramach SOS krypt. Zespół; 30 XII 1981–X 1982 opracowywany jako kandydat na TW przez Wydz. V Dep. III (zrezygnowano z pozyskania); 17 III 1987–20 X 1989 rozpracowywany przez Wydz. III-2 SUSW w ramach SOR krypt. ABE; 7 XI 1989–29 I 1990 w ramach KE krypt. Wolumen.