Encyklopedia Solidarności

https://encysol.pl/es/encyklopedia/biogramy/17392,Lukawer-Edward.html
29.03.2024, 12:16

Łukawer Edward

Edward Łukawer, ur. 28 III 1920 w Warszawie, zm. 9 XI 2007 w Krakowie. Absolwent studiów I stopnia w Wyższym Studium Nauk Społeczno-Gospodarczych w Katowicach (1949) oraz studiów II stopnia (magisterskich) Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie, kierunek ekonomia (1952); w 1961 doktorat, w 1967 habilitacja, od 1987 prof.

W 1938 inkasent w firmie zegarmistrzowskiej Schwitzgold w Warszawie. Po 1 IX 1939 wyjechał z matką do Lwowa, w 1940 robotnik ziemny w Wojenstroju we Lwowie, 29 VI 1940 skazany na karę śmierci za odmowę przyjęcia obywatelstwa sowieckiego, wyrok zamieniony na dożywotnie zesłanie na Syberię do Ałdanu w Jakucji: zatrudniony w brygadzie drwali, następnie w brygadzie poszukiwaczy złota; w 1941 (po podpisaniu układu Sikorski-Majski) wyrok zesłania uchylono. 1941-1944 sekretarz w poliklinice w Ałdanie, następnie rachmistrz, główny księgowy w szkole średniej tamże; od VIII 1944 w Urbachu w obwodzie saratowskim: 1944 – IV 1945 księgowy. Od IV 1944 w Związku Patriotów Polskich, wiceprzewodniczący Zarządu Oddziału w Ałdanie, następnie sekretarz Zarządu Rejonowego w Urbaczu. W VII 1946 powrócił do Polski. 1946-1950 ekonomista w Centralnym Zarządzie Przemysłu Hutniczego w Katowicach, 1949-1950 asystent w Katedrze Ekonomii Politycznej w WSNS-G w Katowicach, 1950-1952 redaktor naczelny, następnie redaktor naukowy w Polskim Wydawnictwie Gospodarczym Polmos w Warszawie, w 1952 adiunkt w Katedrze EP w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Katowicach (zwolniony z powodu burżuazyjnego pochodzenia), XI 1952 – IX 1969 w Katedrze EP w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Krakowie (później Akademia Ekonomiczna), jednocześnie: 1953-1954 adiunkt na Uniwersytecie Jagiellońskim, 1954-1957 kierownik Katedry EP w Wyższej Szkole Rolniczej, 1960-1966 adiunkt na Politechnice Krakowskiej. Od 1946 w PPS, 1948-1968 w PZPR, wyrzucony z partii za inspirowanie wystąpień studenckich. W III 1968 uczestnik wieców studenckich, podczas posiedzenia POP PZPR występował przeciwko zdjęciu ''Dziadów'' Adama Mickiewicza ze sceny Teatru Narodowego i w obronie studentów, 28 III 1968 zawieszony w czynnościach służbowych z ograniczeniem płacy o połowę w związku z postępowaniem wszczętym przez Komisję Dyscyplinarną WSE, 5 III 1969 KD uchyliła wniosek o dyscyplinarne zwolnienie, udzielono nagany i na 2 lata pozbawiono go biernego prawa wyborczego do władz uczelni; 30 IX 1969 na wniosek rektora WSE zwolniony z pracy. 1969-1977 specjalista ds. ekonomicznych w Centrostalu Rejonowy Oddział Kraków, 1977-1980 kierownik sekcji planowania i rozliczeń prac naukowo-badawczych w Kombinacie Opakowań Blaszanych. Od 1976 współpracownik KOR, następnie KSS KOR; 1977-1978 prowadził wykłady i seminaria dla grup studenckich organizowane przez SKS nt. modelu funkcjonowania gospodarki socjalistycznej oraz cykl wykładów w ramach TKN „Wybrane zagadnienia ekonomii politycznej”, 22 I 1978 sygnatariusz deklaracji założycielskiej TKN.

W X 1980 przywrócony do pracy na AE (dzięki staraniom „S”).

1981-1982 z-ca dyr. Instytutu Ekonomii Politycznej, do 1990 w Zakładzie Analiz Porównawczych Systemów Ekonomicznych.

Od 1990 na emeryturze. 2000-2007 prof. w Śląskiej Wyższej Szkole Zarządzania im. gen. Jerzego Ziętka w Katowicach (Katedra Ekonomii, Prawa i Polityki Społecznej) oraz w Małopolskiej Szkole Wyższej w Brzesku (Katedra Ekonomii).

Autor i współautor ponad 200 prac naukowych, m.in.: ''Możliwości funkcjonowania gospodarki socjalistycznej w świetle międzywojennej dyskusji na Zachodzie'' (1967), ''Spór o racjonalność gospodarki socjalistycznej. Z historii problemu'' (1985), ''Makroekonomiczne problemy transformacji systemowej'' (2001), wydanej pośmiertnie ''O tych z wyższej półki, czyli Rzecz w sprawie naszego środowiska ekonomicznego'' (2008). Publikował m.in. w „Ekonomiście”, „Gospodarce Narodowej”, „Życiu Gospodarczym”, w wydawnictwach PAN i Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego, także m.in. w Japonii, Słowacji, Ukrainie.

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2001).

Ewa Zając

Opcje strony