Encyklopedia Solidarności Madej Jan - Biogramy -

Jan Madej, ur. 26 IX 1952 w Dobrem k. Opola Lubelskiego. Ukończył ZSZ w Kazimierzu Dolnym (1971), mistrz ślusarz (1975).

1971–1972 ślusarz w Cementowni Chełm, 1972–1974 zasadnicza służba wojskowa, 1974–1983 górnik operator w Zakładach Górniczych Polkowice w Polkowicach KGHM w Lubinie.

9 III 1968 organizator protestu uczniów SP w Dobrem w obronie studentów, przesłuchiwany m.in. w KW MO w Lublinie.

26–28 VIII 1980 organizator, przew. KS w zakładzie. Od IX 1980 w „S”, przew. Komitetu Założycielskiego, od 30 XI 1980 wiceprzew., nast. skarbnik Zakładowej Komisji Robotniczej; VI 1981 delegat na I WZD Województwa Legnickiego; w VI 1981 delegat na I WZD Regionu Dolny Śląsk; 24 X 1981 delegat na II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. WZD Województwa Legnickiego.

14–15 XII 1981 organizator strajku i przew. Zakładowego KS, nast. z 200 górnikami dołączył do strajkujących w ZG Rudna w Polkowicach, 15–17 XII członek MKS w tamże. 17 XII 1981 – I 1982 w ukryciu, do VII 1982 działacz podziemnej struktury „S” wywodzącej się z MKS ze strajku w ZG Rudna; 1982–1984 członek Tymczasowej Podziemnej KZ w ZG Polkowice, 1984–1989 współpracownik; VII 1982–1983 członek MKK „S” Województwa Legnickiego. 31 VIII 1982 współorganizator manifestacji w Lubinie. 4–5 IX 1982 zatrzymany, Prokuratura Rejonowa w Lubinie postawiła zarzut udziału 31 VIII 1982 w manifestacji w Lubinie i prowadzenia działalności podziemnej, 18 I 1983 uniewinniony przez Sąd Rejonowy w Lubinie. 1982–1989 organizator materiałów poligraficznych i drukarz podziemnych pism „Biuletynu Informacyjnego Stanu Wojny”/„Zagłębia Miedziowego”, „Żądła Robola”, „Solidarności Walczącej”, „Z Dnia na Dzień”, „Bar(d)ak Socjalistycznego Obozu Koncentracyjnego”; 1982–1989 kolporter i organizator sieci kolportażu w Lubinie i Polkowicach (tytuły powyższe oraz „Tygodnik Mazowsze”), sprowadzał podziemne wydawnictwa z Krakowa, Wrocławia i Warszawy. Od 1983 na rencie powypadkowej. 1983–1986 współzałożyciel i członek Międzyzakładowej Komisji Wykonawczej Zagłębia Miedziowego, 1986–1989 jej współpracownik. 9 III 1985 zatrzymany, 11 III aresztowany, osadzony w AŚ w Legnicy i ZK we Wrocławiu, 14 VIII 1985 skazany przez Sąd Wojewódzki w Legnicy na 2 lata pozbawienia wolności, osadzony w ZK we Wrocławiu i Strzelinie, 2 XII 1985 zwolniony, 6 XII 1985 po rewizji SN wyrok uchylono i skierowano do ponownego rozpatrzenia; 12 II 1986 skazany przez Sąd Rejonowy w Legnicy na 2 lata pozbawienia wolności w zawieszeniu. 1982–1988 wielokrotnie zatrzymywany.

IV–VI 1989 działacz KO „S” w Lubinie. 1994–2002 radny Rady Gminy w Wilkowie z list Komitetu Wyborczego Jana Madeja (1994) i Nadwiślańskiego Zrzeszenia Plantatorów Chmielu. Od 1998 współzałożyciel, prezes Nadwiślańskiego Zrzeszenia Plantatorów Chmielu z siedzibą w Wilkowie k. Opola Lubelskiego. Od 2003 współzałożyciel, prezes Polskiego Związku Producentów Chmielu w Wilkowie, od 2010–2018 członek prezydium Rady Federacji Branżowych Związków Producentów Rolnych.

Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2016).

Od 29 VIII 1980 rozpracowywany przez Wydz. IIIA KW MO w Legnicy w ramach SOS krypt. Sierpień; 24 IV 1981–31 I 1990 przez Wydz. IIIA/V KW MO/WUSW tamże w ramach SO krypt. Poziomy; 18 IV 1983–12 III 1986 przez Wydz. V KW MO/WUSW tamże w ramach SOR krypt. Powielacz; 30 VII 1985–23 VI 1986 przez Wydz. V WUSW tamże w ramach SOR krypt. Wykonawcy.

Łukasz Sołtysik