Encyklopedia Solidarności Majdzik Mieczysław - Biogramy -

Mieczysław Majdzik, ur. 20 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1929 w Skawinie, zm. 3 IX 2002 tamże.

1948–1949 pracownik Fabryki Środków Kawowych w Skawinie.

W 1949 członek podziemnej organizacji młodzieżowej Świętokrzyski Batalion Zająca Zrzeszenia WiN w Skawinie; 27 XI 1949 aresztowany, osadzony w Centralnym Więzieniu Karno-Śledczym w Krakowie, 13 I 1951 skazany przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Krakowie na 11 lat pozbawienia wolności, od 6 II 1951 osadzony w Centralnym Więzieniu we Wronkach, od 8 I 1952 w ZK w Strzelcach Opolskich, 1955 zwolniony.

1955–1956 dorywczo sprzedawca w kiosku „Ruchu” w Skawinie, 1956–1959 monter, nast. spawacz w Zakładzie Montażu Elektrowni i Urządzeń Przemysłowych Energomontaż-Południe w Katowicach (przy budowie elektrowni w Skawinie), 1959–1978 kolejno: spawacz, ślusarz, monter w Zakładach Energetycznych Okręgu Południowego Przedsiębiorstwo Państwowe Elektrownia Skawina.

Od l. 60. organizator wystaw rocznicowych (w oknie swojego mieszkania w Skawinie) poświęconych 3 V, 15 VIII, 17 IX, 11 XI, o zbrodni katyńskiej; 1 XI stawiał na skawińskim cmentarzu Krzyż Katyński, propagator wiedzy o zbrodni w Katyniu. W 1966 jako mąż zaufania grupy remontowców, organizator bojkotu wyborów do Rad Zawodowych (z powodu dysproporcji w wynagradzaniu, zaniżaniu zarobków, fatalnych warunków pracy); 16 VIII 1966 współorganizator strajku tamże, (członek KS) z postulatem przywrócenia robotnikom premii, nast. wystąpił ze zw. zaw.

Po VI 1976 organizator pomocy represjonowanym robotnikom. W 1977 prowadził głodówkę protestacyjną w Elektrowni Skawina przeciwko szykanom ze strony dyrekcji. 1977–1980 uczestnik ROPCiO w Krakowie. Od 1978 na rencie. 1979–1980 członek Chrześcijańskiej Wspólnoty Ludzi Pracy w Krakowie. W VII 1979 sygnatariusz Karty Praw Robotniczych. 1 IX 1979 współzałożyciel KPN, wystąpił w VII 1980. W V 1980 uczestnik głodówki w Podkowie Leśnej. Współorganizator i uczestnik demonstracji rocznicowych i manifestacji patriotycznych, m.in. 13 IV, 3 V, 1 VIII, 17 IX, 11 XI. Wielokrotnie zatrzymywany, przesłuchiwany, m.in. 7 VI 1979 w Kalwarii Zebrzydowskiej podczas niesienia krzyża z napisem „Katyń, Wawer, Okulicki, Grot Rowecki, Pużak, WRN” oraz znakiem Polski Walczącej w trakcie I pielgrzymki Jana Pawła II; karany grzywnami przez kolegia ds. wykroczeń.

27–30 VIII 1980 uczestnik (z Zygmuntem Łenykiem, Adamem Macedońskim, Janem L. Franczykiem i Stanisławem Torem) głodówki solidarnościowej ze strajkującymi na Wybrzeżu w kościele MBKP (Arka Pana) w Krakowie-Nowej Hucie. We IX 1980 inicjator powstania „S” w Elektrowni w Skawinie. 1981–1989 uczestnik rocznicowych Marszów Szlakiem Pierwszej Kompanii Kadrowej.

13 XII 1981 internowany, przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia w Nowym Wiśniczu i w Załężu k. Rzeszowa (w I 1982 uczestnik głodówek), 16 VI 1982 przeniesiony na oddział w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Rzeszowie, 23 VII 1982 zwolniony. W VIII 1982 z Kazimierzem Korabińskim uczestnik pieszej pielgrzymki ze Skawiny na Jasną Górę w intencji zamordowanych górników z KWK Wujek. Od XI 1984 członek Inicjatywy Obywatelskiej w Obronie Praw Człowieka Przeciw Przemocy w Krakowie. W II 1985 był w 8-osobowej grupie rozpoczynającej głodówkę rotacyjną w kościele Narodzenia NMP w Krakowie-Bieżanowie. Uczestnik manifestacji rocznicowych, drukarz ulotek, 1985–1989 organizator papieru dla podziemnego pisma „Solidarność Skawina”. XI 1987 – 1988 członek Okręgowego Komitetu Robotniczego PPS w Krakowie. Od 1994 na emeryturze.

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2006).

1956–1967 rozpracowywany przez KP MO w Krakowie w ramach Sprawy Agenturalnego Sprawdzenia krypt. Ruch; 1970–1990 przez Wydz. III/Wydz. IIIA/Wydz. V KW MO/WUSW w Krakowie/p. V RUSW w Skawinie w ramach SO krypt. Siła; 1979–1985 przez Wydz. III KW MO/WUSW w Krakowie w ramach SOS/SOR krypt. Dama; 1980–1987 przez Wydz. III-1 KW MO w Krakowie/p. III RUSW w Skawinie w ramach SOS krypt. Skawinka; 1980–1987 przez p. V RUSW w Skawinie w ramach SOS krypt. Skawinka II; 1982–1990 przez Wydz. III-1/Wydz. III/WOKPP KW MO/WUSW w Krakowie w ramach SOR krypt. Konspiratorzy; 1985–1987 przez Wydz. III WUSW w ramach SOR krypt. Fantasta.

Ewa Zając, Sławomir Chmura