Majewski Kazimierz Ryszard
Kazimierz Ryszard Majewski, ur. 15 VIII 1936 we Lwowie, zm. 28 X 1982 w Jeleniej Górze. Ukończył 5 klas SP nr 2 w Jeleniej Górze (1950), czeladnik (1956), mistrz frezer (1970).
1951–1956 w ZMP, 1973–1982 w Stowarzyszeniu Inżynierów i Techników Mechaników Polskich, 1979–1981 ławnik w Sądzie Rejonowym w Jeleniej Górze.
1950–1957 uczeń ślusarz, frezer, brygadzista ustawiacz w Dolnośląskiej Fabryce Wyrobów Metalowych/Fabryce Narzędzi w Jeleneij Górze, 1957–1959 Kolejowych Zakładach Maszyn i Sprzętu Drogowego Racibórz w Raciborzu, 1959–1982 w Kombinacie Przemysłu Narzędziowego Vis Fabryka Narzędzi w Jeleniej Górze. 1977 inicjator i założyciel Klubu Honorowych Dawców Krwi w FN, 1977–1982 prezes.
Od IX 1980 w „S”, współorganizator, przew. Komitetu Założycielskiego w zakładzie pracy, nast. przew. KZ, 17 IX 1980–V 1981 współzałożyciel, członek MKZ Województwa Jeleniogórskiego. I/II 1981 uczestnik strajku w klubie Gencjana Gencjana „Gencjana”, podtytuły: „Pismo Solidarności Walczącej”, „Pismo Organizacji Solidarność Walcząca Jelenia Góra”, „Pismo Organizacji Solidarność Walcząca Oddział Jelenia Góra”, I–X 1985 wydawane przez Oddział SW w Jeleniej Górze i Agencję Informacyjną Solidarności Walczącej we Wrocławiu (n-ry 1–5). w Jeleniej Górze. V–VI delegat na I WZD Województwa Jeleniogórskiego; IX/X 1981 gość obrad II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. tury I KZD.
13 XII 1981 zatrzymany (z Tadeuszem Pałubickim i Joanną Wojciechowską) w siedzibie ZR w Jeleniej Górze, przesłuchany. V–VIII 1982 współorganizator, uczestnik spotkań podziemnej Komisji Koordynacyjnej „S” w Jeleniej Górze. I–VII 1982 trzykrotnie zatrzymany i przesłuchiwany, rewizje mieszkania. Od VII 1982 na emeryturze, jednocześnie prace dorywcze w zakładzie ślusarskim Stanisława Mendrygały w Jeleniej Górze, od 3 VII członek-założyciel Tymczasowego Komitetu Organizacyjnego Oddziału Wojewódzkiego PZKS tamże. 28 VIII 1982 zatrzymany, 29 VIII 1982 internowany, przetrzymywany w Ośr. Odosobnienia w Nysie, 29 IX 1982 zwolniony. X 1982 kilkakrotnie przesłuchiwany ws. druku i kolportażu podziemnego pisma „Odroczenie”, nakłaniany do współpracy i szantażowany; 27 X 1982 kolejne wezwanie do KW MO w Jeleniej Górze, 28 X 1982 popełnił samobójstwo, ciało znaleziono nast. dnia; uznany za ofiarę stanu wojennego.
27 VII–30 XII 1982 rozpracowywany przez Wydz. V KW MO w Jeleniej Górze w ramach SOS krypt. Odroczenie.