Mazur Leszek
Leszek Mazur, ur. 20
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1941 w Starym Sączu. Absolwent Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Katowicach (1965) i Wydziału Metalurgicznego Politechniki Śląskiej w Katowicach (1980). W 1989 specjalizacja zawodowa inżyniera I stopnia, certyfikaty audytora z zakresu zarządzania środowiskowego, jakością, BHP i in. (1999-2004).
1958-1959 zatrudniony w Chorzowskiej Wytwórni Konstrukcji Stalowych KONSTAL; 1965-1969 nauczyciel w Liceum Ogólnokształcącym w Białymstoku, 1969-1970 w Technikum Górniczym w Katowicach; 1970-1979 starszy asystent na Politechnice Śląskiej; 1979-1982 zatrudniony w Zakładach Odlewniczych Elementów Wyposażenia Budownictwa Metalplast w Chorzowie, 1982 – 28 VII 1984 właściciel garncarskiego zakładu rzemieślniczego w Świętochłowicach. 1974-1980 w PZPR, 1959-1965 w ZSP, 1965-1979 w ZNP, 1979-1980 członek ZZ Metalowców.
Od IX 1980 w „S”, od I 1981 przewodniczący KZ w Metalplaścir w Świętochłowicach. 27 III i 28 X 1981 współorganizator kilkugodzinnych protestów solidarnościowo-ostrzegawczych zakładzie pracy. 10 XII 1981 współorganizator uroczystości poświęcenia sztandaru zakładowej „S” w kościele św. Floriana w Chorzowie.
1982 – XII 1983 członek MKK „S” w Chorzowie. Zaangażowany w druk i kolportaż ulotek i pism podziemnych, m.in. „Solidarność Hutnicza”, „Nasza Solidarność”, WZ. Wiosną 1983 podczas rewizji w domu zabrano maszynę do pisania i papier. W połowie XII 1983 zgłosił się w RUSW w Świętochłowicach po odbiór skonfiskowanej maszyny, zatrzymany, po kilku godzinach przewieziony do WUSW w Katowicach, przesłuchiwany, zwolniony po 48 godz. 5 I 1984 wezwany do WUSW w Katowicach, zatrzymany, 6 I 1984 tymczasowo aresztowany, osadzony w AŚ w Katowicach. 30 V 1984 postawiony w stan oskarżenia; 27 VII 1984 zwolniony z aresztu. 31 VII 1984 Sąd Rejonowy w Chorzowie na mocy art. 1 ustawy o amnestii zwolnił go od odpowiedzialności sądowej i wydał postanowienie o uchyleniu tymczasowego aresztowania. Do 1 X 1984 bez zatrudnienia. X 1984 – 1991 z-ca głównego metalurga w Zakładach Urządzeń Technicznych Zgoda w Świętochłowicach.
1991-1994 pełnomocnik ds. ISO w Hucie Ferrum w Katowicach; 1994-1999 ponownie pełnomocnik ds. ISO w Zakładach Zgoda w Świętochłowicach; 1997-2009 niezależny konsultant i właściciel firmy konsultingowo-szkoleniowej Mazur-Consulting w Chorzowie; od 1 IV 2009 na emeryturze. 2001-2006 członek Komitetu Technicznego RW TUV Polska Sp. z o.o.
Autor licznych artykułów z zakresu swojej działalności naukowo-badawczej (1971-1999), skryptów uczelnianych i opracowań z zakresu zarządzania jakością.
Odznaczony Złotą Honorową Odznaką Stowarzyszenia Technicznego Odlewników Polskich (1990).
Halina Żwirska