Michalkiewicz Stanisław
Stanisław Michalkiewicz, ur. 8 XI 1947 w Lublinie. Absolwent Uniwersytetu im. Marii Curie-Skłodowskiej, Wydz. Prawa (1969); Uniwersytetu Warszawskiego, Studium Dziennikarskie (1972).
1969-1970 pracownik Miejskiego Zarządu Gospodarki Terenami w Gdańsku, 1972-1982 redaktor „Zielonego Sztandaru” w Warszawie, 1982-1983 pracownik fizyczny w Przedsiębiorstwie Polonijnym Thomex w Warszawie. W 1977 związany z Nurtem Niepodległościowym. 1977-1980 współpracownik ROPCiO, kurier do Francji: nawiązał kontakt z Jerzym Giedroyciem, przywiózł do Polski pieniądze zebrane przez redakcję „Kultury” na potrzeby ROPCiO. 1977-1978 redaktor i drukarz (z Tadeuszem Szozdą) niezależnego pisma „Gospodarz”, autor do „Opinii” (ps. Andrzej Stanisławski, Jan Umbrys). Tłumacz w warszawskim oddziale Agencji Prasowej Nowosti (zarobione tam pieniądze przeznaczał na finansowanie druku „Gospodarza”). 1978-1979 uczestnik manifestacji patriotycznych 11 XI organizowanych przez Wojciecha Ziembińskiego.
Od IX 1980 w „S”; współzałożyciel i przewodniczący KZ w Wydawnictwie Prasa ZSL. W 1981 członek Komisji Koordynacyjnej Wydawnictw i Agencji Prasowych, m.in. zaangażowany w opracowanie materiałów dot. cenzury. We IX 1981 sygnatariusz deklaracji założycielskiej Klubów Służby Niepodległości.
1981-1982 współpracownik niezależnego, po 13 XII 1981 podziemnego wydawnictwa Krąg. III/IV 1982 organizator druku m.in. książki Andrzeja Alberta (Wojciech Roszkowski) ''Najnowsza historia Polski'' dla Kręgu, ''Dokumentów SDP'' dla potrzeb zdelegalizowanego SDP oraz nr. 1 podziemnego pisma „Wezwanie” (pod red. Tomasza Jastruna). 12 V 1982 internowany w Ośr. Odosobnienia w Warszawie-Białołęce, zwolniony 23 VII 1982. Po wyjściu robotnik rolny w okolicach Grójca, następnie robotnik w firmie Thomex. 1982-1989 współpracownik Gabriela Janowskiego i podziemnych struktur „S” RI. 1983-1989 współzałożyciel (z Marianem Miszalskim), redaktor i publicysta (ps. Andrzej Stanisławski) podziemnego pisma „Kurs” i wydawnictwa Kurs. Od 1987 działacz Ruchu Polityki Realnej. W V 1988 zatrzymany podczas transportu książek wydawnictwa Kurs, we IX 1988 skazany przez kolegium ds. wykroczeń na konfiskatę samochodu.
III 1990 – 1992 w redakcji tygodnika „Najwyższy Czas!”, 1992/1993 z-ca redaktora nacz. dziennika „Nowy Świat”; od 1993 redaktor nacz. „Najwyższego Czasu!”; 1992-1993 sędzia Trybunału Stanu. Od 1990 w UPR, 1997-1999 prezes, 2004-2005 wiceprezes, w X 2009 wystąpił z partii. Współpracownik gazet i pism: „Nasz Dziennik”, „Nasza Polska”, „Goniec” (Toronto, Kanada), „Opcja na Prawo” i in. oraz Radia Maryja. Wykładowca w Wyższej Szkole Stosunków Międzynarodowych i Amerykanistyki w Warszawie oraz Wyższej Szkole Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu.
Autor książek, m.in. ''Ulubiony ustrój Pana Boga'' (Nepo, 1996), ''Polska ormowcem Europy'' (von Borowiecky, 2000), ''Na niemieckim pograniczu'' (von Borowiecky, 2003), ''Targowica urządza się przy Napoleonie'' (Dextra, 2003), ''Studia nad żydofilią'' (von Borowiecky, 2003), ''Spod listka figowego'' (Dextra, 2004), ''Dobry „zły” liberalizm'' (von Borowiecky, 2005). Od 2006 autor własnej strony internetowej.
1978-1981 rozpracowywany przez Wydz. III KS MO/Wydz. IV Dep. III MSW w ramach SOR krypt. Sam; 1982-1985 przez Wydz. VIII Dep. IV MSW w ramach SOS krypt. Sten.