Michałowski Kazimierz
Kazimierz Michałowski, ur. 20 X 1928 w Częstochowie, zm. 16 XI 2003. Absolwent Oficerskiej Szkoły Piechoty nr 1 we Wrocławiu (1951), Policealnego Studium Ekonomicznego w Częstochowie (1961) i Technikum Ekonomicznego nr 2, Wydz. dla Pracujących tamże (1969).
1951-1955 żołnierz zawodowy w 49 Pułku 14 Dywizji Piechoty, w 1955 zwolniony ze służby w stopniu porucznika. 1955-1959 bez zatrudnienia, 1959-1961 pracownik Mirowskich Zakładach Materiałów Ogniotrwałych w Częstochowie, 1961-1963 Częstochowskich ZMO, 1963-1968 bez zatrudnienia, 1968-1971 z-ca kierownika ds. zaopatrzenia w Myszkowskich Zakładach Przemysłu Bawełnianego, 1971-1974 pracownik prywatnego zakładu rzemieślniczego w okolicach Częstochowy, 1974-1979 z-ca kierownika ds. ekonomicznych w Kombinacie Budownictwa Węglowego Fabud w Siemianowicach, 1979-1981 w Przedsiębiorstwie Budownictwa Ogólnego w Dąbrowie Górniczej na terenie Huty Katowice.
29-31 VIII 1980 organizator strajku w PBO, przewodniczący KS; od IX 1980 w „S”, członek Komitetu Założycielskiego w PBO, od II 1981 KZ, od IX 1981 przewodniczący KZ; w VII i XII delegat na I i
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
WZD (Województwa Katowickiego) Regionu Śląsko-Dąbrowskiego, członek ZR, delegat na I KZD. IX 1981 – 1985 i IX 1995 – 1996 członek Okręgu Śląskiego KPN.
Od 13 XII 1981 w ukryciu, na początku I 1982 zatrzymany, przetrzymywany w areszcie KW MO w Katowicach, pobity, następnie internowany w Ośr. Odosobnienia w Jastrzębiu-Szerokiej i Uhercach: w VI 1982 uczestnik 15-dniowej głodówki, zwolniony 15 VII 1982. Od 25 VIII 1982 uczestnik głodówki protestacyjnej w kościele św. Barbary w Częstochowie przeciwko utrzymywaniu stanu wojennego, po interwencji SB kontynuował głodówkę z grupą 10 działaczy „S” w mieszkaniu Anny Walentynowicz w Gdańsku, zatrzymany, przewieziony do KW MO w Gdańsku, następnie do KM MO w Tczewie, po przesłuchaniach zwolniony, hospitalizowany w Warszawie, gdzie 4 IX 1982 zakończył głodówkę; 20 X 1982 ponownie zatrzymany w Częstochowie, 22 X 1982 internowany w Ośr. Odosobnienia w Zabrzu-Zaborzu, zwolniony 13 XII 1982. 1983-1989 na rencie. I 1983 – 1989 kolporter i kurier podziemnej prasy, m.in. „Wolnego Związkowca”, „Kultury Niezależnej”, przedruków paryskiej „Kultury”, druków okolicznościowych między Częstochową, Katowicami, Dąbrową Górniczą, Gdańskiem i Warszawą.
1989-1993 ponownie pracownik PBO w Dąbrowie Górniczej; przewodniczący KZ „S” w PBO i Terenowej Komisji Koordynacyjnej przedsiębiorstw budowlanych w obrębie HK, oddelegowany do pracy związkowej, 1990-1997 delegat na kolejne WZD Regionu Śląsko-Dąbrowskiego, 1990-1994 wiceprzewodniczący Regionalnej Komisji Rewizyjnej. Od 1993 na emeryturze.
Halina Żwirska