Mikus Bogusław Jan
Bogusław Jan Mikus, ur. 16 XII 1954 w Chełmie. Ukończył Technikum Budowlane tamże (1974).
1976-1979 kierownik działu inwestycji Zakładu Inwestycji Budowlanych WZGS Samopomoc Chłopska w Chełmie, 1979-1980 specjalista ds. generalnego wykonawstwa Chełmskiego Przedsiębiorstwa Budowlanego.
Od IX 1980 w „S”, przewodniczący Komitetu Założycielskiego, członek KZ w ChPB; przewodniczący MKZ w Chełmie; w III i X 1981 delegat na I i II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. WZD Regionu Chełmskiego, od III przewodniczący ZR, delegat na I KZD, członek KK, w komisji socjalnej; współzałożyciel „Biuletynu Informacyjnego Regionu Chełmskiego”, „Serwisu Informacyjnego NSZZ «Solidarność» Regionu Chełmskiego”, dodatku Okręgowego KOWzP w Chełmie oraz pisma „Samorządność”.
12/13 XII 1981 zatrzymany w Ostródzie k. Olsztyna podczas powrotu z obrad KK, 14 XII 1981 internowany w Ośr. Odosobnienia w Iławie, od VI 1982 w Kielcach-Piaskach (współwydawca nielegalnego pisma internowanych „Krata”), od VII 1982 w Załężu k. Rzeszowa, od VIII 1982 w Nowym Łupkowie, zwolniony 30 XI 1982. 1983-1985 bez zatrudnienia, prace dorywcze. 1983-1989 przewodniczący RKK, współzałożyciel, redaktor, wydawca i drukarz podziemnego „Informatora Regionalnej Komisji Koordynacyjnej NSZZ «Solidarność» Region Chełm”. 5 III 1984 zatrzymany pod zarzutem kierowania strukturami podziemnymi, aresztowany w AŚ WUSW i ZK w Chełmie oraz ZK w Warszawie, 21 VII 1984 zwolniony na mocy amnestii. 1985-1989 zatrudniony jako brukarz. 1986-1989 członek podziemnej Tymczasowej Rady „S” Regionu Środkowo-Wschodniego; korespondent Radia Wolna Europa. 10-13 VI 1987 przetrzymywany w AŚ WUSW w Chełmie. Skazany na karę grzywny pod pretekstem prowadzenia prac brukarskich w strefie nadgranicznej bez odpowiedniego zezwolenia. Równolegle prowadzono przeciwko niemu 2 sprawy karne: o rzekomą kradzież 29 płytek chodnikowych oraz o rzekome posłużenie się fałszywym dokumentem przy rejestracji zakładu brukarskiego, w 1989 uniewinniony przez Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie.
1989-1990 przewodniczący KO w Chełmie. W XII 1989 delegat na III WZD Regionu Chełmskiego, do 1991 przewodniczący ZR, w 1990 delegat na II KZD; w 1991 wystąpił z „S”. Od 1991 własna działalność gospodarcza (m.in. od 1995 właściciel firmy motoryzacyjnej w Chełmie). 1991-1994 przewodniczący UD w Chełmie.
Rozpracowywany przez Wydz. V WUSW w Chełmie w ramach SOR krypt. Przewodnik, zdjęto z ewidencji 23 X 1984.