Minicka-Wojturska Wanda
Wanda Minicka-Wojturska, ur. 13 V 1950 w Rzeszowie. Absolwentka Politechniki Rzeszowskiej, Wydz. Budownictwa (1976).
1976-1989 zatrudniona w Rzeszowskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Przemysłowego.
Od IX 1980 w „S”; członek grupy założycielskiej w RPBP, następnie skarbnik, członek Prezydium KZ. Od X 1981 członek Sekcji Branżowej Budownictwa przy MKR „S” w Rzeszowie.
Od V 1982 społeczny pracownik Komitetu Pomocy Internowanym, Aresztowanym, Skazanym, Pozbawionym Pracy oraz Ich Rodzinom przy Klasztorze oo. Bernardynów w Rzeszowie (później Diecezjalny Zespół Charytatywno-Społeczny), organizatorka pomocy prawnej dla aresztowanych, obserwatorka procesów politycznych, archiwistka dokumentacji procesowej m.in. dla Prymasowskiego Komitetu Pomocy w Warszawie, organizatorka opieki nad więźniami ZK w Załężu k. Rzeszowa. Wielokrotnie zatrzymywana i przesłuchiwana. 5 III 1984 aresztowana, osadzona w AŚ WUSW w Rzeszowie, następnie w Nisku oraz AŚ Warszawa-Mokotów, 23 VII 1984 zwolniona na mocy amnestii. W VII 1988 współzałożycielka Obywatelskiego Komitetu Obchodów Rocznicy 11 Listopada w Rzeszowie.
Sygnatariuszka Komitetu Obywatelskiego przy RKW w Rzeszowie (7 II 1989), 1989-1991 członek KO tamże. I 1990 – VI 1998 przewodnicząca, następnie członek Regionalnej Komisji Rewizyjnej przy ZR Rzeszów. Od 1991 zatrudniona w Urzędzie Wojewódzkim w Rzeszowie, od 1999 w Wydz. Spraw Obywatelskich i Cudzoziemców w Podkarpackim Urzędzie Wojewódzkim tamże. Od 1993 członek, następnie przewodnicząca Komisji Rewizyjnej przy KZ „S” w PUW. 1998-2002 członek ZR. VI 1990 – 2003 oskarżyciel posiłkowy z ramienia ZR w sprawie śmierci Stanisława Kota w 1982. 1990-2006 członek Komisji Mieszkaniowej przy Prezydencie Miasta Rzeszowa z ramienia ZR. 1991-2003 ławnik Sądu Wojewódzkiego w Rzeszowie Wydz. Karny (zgłoszona przez ZR). Od 1990 uczestniczka z ramienia „S” i KO prac ekshumacyjnych w lesie turzańskim k. Sokołowa, miejscu zbrodni NKWD w 1944 (postępowanie w tej sprawie zawieszono ze względu na brak dostępu do archiwów państwowych na Ukrainie).
Odznaczona Krzyżem Wolności i Solidarności (2014); Uhonorowana statuetką Pomnika Poległych Stoczniowców (Krzyży Gdańskich) (2010), Medalem Złotym za Długoletnią Służbę (2010), Medalem 100-lecia Odzyskania Niepodległości (2019).