Minta Jerzy Stefan
Minta Jerzy Stefan, ur. 12 XI 1940 w Ostrowie Wielkopolskim. Ukończył SP w Ostrowie Wielkopolskim (1954), Zasadniczą Szkołę Zegarmistrzowską w Gdańsku-Brzeźnie (1957).
1957–1958 zegarmistrz w Spółdzielni Inwalidów „Zryw” w Pleszewie, tam też zdał egzamin czeladniczy (1957); 1958–1962 monter przy naprawie zegarów na PKP Oddział Zabezpieczenia Ruchu i Łączności w Ostrowie Wielkopolskim; 1962–1997 monter urządzeń precyzyjnych w Zakładach Naprawczych Taboru Kolejowego tamże.
1962–1980 członek Związku Zawodowego Kolejarzy; 1978–1980 w PZPR.
VII 1980 uczestnik strajku w ZNTK; po podpisaniu porozumień gdańskich członek Zespołu Sondażowego w ZNTK zbierającego podpisy pracowników chcących wstąpić do NSZZ. IX 1980 w TKZ; XI – 13 XII 1981 sekretarz, skarbnik, szef propagandy w KZ i prowadzący co czwartek audycję „S”. Delegat na MKP w Ostrowie Wielkopolskim, 30 VI 1981 delegat na I WZD „S” Województwa Kaliskiego.
13 XII 1981 zatrzymany i przesłuchiwany (z Tadeuszem Zimorskim i Tadeuszem Plucińskim) na komendzie MO. Wypuszczony późno w nocy; nie prowadził aktywnej działalności (zakład zmilitaryzowany). Zbierał pieniądze na represjonowanych i przekazywał je T. Plucińskiemu i T. Zimorskiemu. Prowadził w niewielkim stopniu kolportaż. 14 XII 1981 – I 1982 przymusowo urlopowany; po powrocie z urlopu przeniesiony na inne stanowisko (do biura do Działu Socjalnego).
6 II 1989 inicjator powołania TKZ w ZNTK, przew. TKZ, członek KZ. Członek współzałożyciel Komitetu Obywatelskiego „S” w Ostrowie Wielkopolskim. 1990 delegat na
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
WZD „S” Regionu Wielkopolska Południowa. 1992–1998 członek Regionalnej Komisji Rewizyjnej ZR z ramienia MKK Ostrów Wielkopolski. 1993 inicjator powołania członka KZ „S” Antoniego Tyrakowskiego na kandydata na posła RP.
1970–1986 prezes Zakładowego Koła Wędkarskiego w ZNTK. Członek Zarządu Okręgu Polskiego Związku Wędkarskiego w Kaliszu z siedzibą w Ostrowie Wielkopolskim, a nast. przew. Okręgowej Komisji Rewizyjnej PZW. 1977 honorowy członek PZW, odznaczony Złotą Odznaką PZW.
Od 1997 na emeryturze. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (2009).
23 XII 1981 – 25 XI 1985 rozpracowywany przez Wydz. II KWMO w Kaliszu, nast. od 27 IV 1983 przez Ref. V KPMO/RUSW w Ostrowie Wielkopolskim w ramach KE krypt. Klon/Koperek.
Grażyna Schlender