Miszczuk Józef
Józef Miszczuk, ks., ur. 21 VIII 1938 w Dubiczach k. Bielska Podlaskiego. Absolwent Wyższego Seminarium Duchownego w Siedlcach (1962).
1962–1964 wikariusz parafii św. Anny w Tucznej, 1964–1970 św. Stanisława w Siedlcach, 1970–1975 św. Anny w Białej Podlaskiej, od 1975 parafii katedralnej Niepokalanego Poczęcia NMP w Siedlcach. 1975–1988 przemycał z Zachodu i upowszechniał paryską „Kulturę” oraz książki wydawnictw emigracyjnych: Instytutu Literackiego, Polonii i Aneksu.
Od 1980 opiekun
Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy, struktury kościelne, faktycznie posiadające charakter stowarzyszeń, których celem było wzmocnienie moralne i rozwój duchowy pracujących, a także pobudzenie ich do aktywności w życiu zawodowym i społecznym. Ich działalność nie zawsze była całkowicie jawna. Pierwsze DLP powstały w 1973, szczególny rozkwit tych struktur, często przy współudziale laikatu, nastąpił w okresie stanu wojennego i delegalizacji „S”, co wynikało z bieżących potrzeb – głównie pomocy internowanym działaczom związku, ale także np. potrzeby wspólnotowości czy dalszego samokształcenia po zawieszeniu działalności kursów organizowanych w ramach tzw. Uniwersytetu Latającego. Zazwyczaj opiekunami duszpasterstw byli księża diecezjalni: proboszczowie albo delegowani do tej pracy wikariusze, np. Jerzy Popiełuszko, który od I 1979 pełnił posługę jako duszpasterz średniego personelu medycznego w archidiecezji warszawskiej. Jednym z prężniej działających DLP kierował w parafii św. Maksymiliana w nowohuckich Mistrzejowicach ks. Kazimierz Jancarz, który organizował tam m.in. czwartkowe Msze za Ojczyznę. Z duszpasterstwem tym był związany ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski. Często opiekę nad DLP sprawowali także księża zakonnicy. DLP przede wszystkim pogłębiały świadomość chrześcijańską; ich członkowie poznawali katolicką naukę społeczną, papieskie encykliki, aktualności z życia gospodarczego i społecznego. W ramach DLP organizowano od 1982 Ogólnopolską Pielgrzymkę Ludzi Pracy, która w 3. sobotę i niedzielę IX każdego roku wyruszała (i wyrusza) na Jasną Górę. DLP organizowały pielgrzymki także do innych miejsc kultu religijnego. Choć wszystkie one miały charakter religijny, pozwalały zarazem pracownikom, szczególnie tym zrzeszonym w „S”, na zamanifestowanie jedności i starań w walce o wolność, godność człowieka pracy i prawa pracownicze. Przeciwko DLP protestowały niejednokrotnie władze państwowe, traktując ich działalność jako zagrożenie w sferze wpływu na środowiska robotnicze. DLP prowadziły ponadto działalność samokształceniową, budowały poczucie wspólnoty w kręgu wartości chrześcijańskich, wywierały pozytywny wpływ na życie religijne, społeczne, rodzinne, zawodowe i polityczne.
w Siedlcach. 1980–2010 nauczyciel religii w LO w Siedlcach. Od 1981 kapelan siedleckiej „S”.
1982–1989 kapelan w ZK tamże, organizator i przew. Diecezjalnego Komitetu Pomocy Internowanym i Uwięzionym (od 1985 Diecezjalny Komitet Charytatywno-Społeczny) w Siedlcach, współorganizator (pod osłoną Komitetu) Tygodni Kultury Chrześcijańskiej, działalności samokształceniowej (m.in. spotkań z opozycyjnymi politykami), kolportażu wydawnictw podziemnych oraz animator kultury niezależnej (udostępniał sale katechetyczne na spektakle Teatru Domowego i niezależne wystawy), kazania o treści patriotycznej podczas mszy za Ojczyznę w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Siedlcach. 1987–1989 udział w odbudowie kopca Józefa Piłsudskiego w Majówce.
Po 1989 autor art. w „Echu Podlasia” oraz m.in. zbioru kazań Polsko Ojczyzno moja (2005).
Odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2005).
Według akt WUSW Siedlce 15 VII 1976–11 XI 1985 zarejestrowany najpierw jako kTW, a od 16 VI 1978 jako TW Adam na zasadzie dobrowolności, wg akt „zatwierdzony zbyt pochopnie”; 1976–1978 odbył 7, a 1979 3 spotkania z funkcjonariuszami SB, wykazując „niechęć do kontaktów”; VI 1979 zerwał współpracę, nast. „odmawiał dialogu”. Od 5 I 1987 rozpracowywany przez SUSW w Siedlcach.
Krzysztof Biernacki