Encyklopedia Solidarności

Wiesław Modzelewski, ur. 29 VII 1952 w Gdańsku. Ukończył ZSZ nr 3 tamże (1970).

1970-1977 elektromonter w Stoczni Marynarki Wojennej w Gdyni, 1978-1979 w Warmińskich Zakładach Przetwórstwa Owocowo-Warzywnego Dagoma w Gdańsku, 1979-1981 kontroler jakości w Zakładach Wytwórczych Aparatury Precyzyjnej Mera-Pafal w Świdnicy. W XII 1970 uczestnik strajku w SMW.

We IX 1980 uczestnik strajku w Mera-Pafal, członek KS; od IX 1980 w „S”; członek KZ. Od VI 1981 przewodniczący MKK Ziemi Świdnickiej, w VI 1981 delegat na I WZD Regionu Dolny Śląsk, członek ZR, IX/X 1981 delegat na I KZD. W 1981 zatrudniony w ZR „S” Dolny Śląsk.

Po 13 XII 1981 współzałożyciel, do 1984 przewodniczący Tymczasowej Międzyzakładowej Komisji Koordynacyjnej „S” Ziemi Świdnickiej oraz współzałożyciel i działacz Komitetu Pomocy Represjonowanym przy parafii św. Stanisława i św. Wacława w Świdnicy. 9 V 1982 internowany w Ośr. Odosobnienia w Głogowie (uczestnik 4-dniowej głodówki, wydawał znaczki solidarnościowe, koperty okolicznościowe i pieczątki), 10 VII 1982 zwolniony. 5 XI 1982 – 3 II 1983 powołany do służby wojskowej w kompanii polowej Wojskowego Obozu Specjalnego przy 4 Brygadzie Saperów WP w Gorzowie Wlkp. (od XII 1982 szkolenie na poligonie w Wędrzynie). 1982-1985 tokarz w Mera-Pafal, 1985 elektromonter w Zakładach Przemysłu Jedwabniczego Nowar w Nowej Rudzie, następnie w KWK Nowa Ruda tamże. 1982 współzałożyciel, do 1983 redaktor i drukarz podziemnego „Biuletynu Informacyjnego Ziemi Świdnickiej”, 1983 współzałożyciel pism podziemnych, do 1984 redaktor i drukarz „Naszego Głosu” i „Wolnego ZWAP-owca”, 1982-1984 drukarz i kolporter pisma podziemnego „Z Rąk do Rąk”. XII 1981 – 1984 organizator i koordynator sieci kolportażu podziemnych pism oraz książek, m.in. paryskiej „Kultury” i wydawnictw NOWej; kolporter ulotek, kaset audio i video, kalendarzy i innych materiałów; współzałożyciel i prowadzący bibliotekę wydawnictw podziemnych w Świdnicy; organizator manifestacji. 1982-1989 organizator Mszy za Ojczyznę w świdnickich parafiach. 1985-1987 ustawiacz ceramiki w Zakładach Porcelany Stołowej w Jaworzynie Śląskiej, 1987-1992 elektromonter, kierownik kadr w Dolnośląskich Zakładach Magnezytowych Magnezyty w Świdnicy. 1985-1989 organizator wykładów z historii w parafii św. Stanisława i św. Wacława w Świdnicy, uczestnik Duszpasterstwa Ludzi Pracy tamże. Wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany.

W 1989 członek KO „S” Ziemi Świdnickiej. Od 1989 przewodniczący KZ „S” w DZM Magnezyty. Od 1992 zatrudniony w „S”, delegat na kolejne WZD Regionu Dolny Śląsk, członek ZR oraz przewodniczący Rady Oddziałowej „S” w Świdnicy, od 1995 delegat na kolejne KZD.

Odznaczony Krzyżem Semper Fidelis (1998), Krzyżem Więźnia Politycznego (2000), Złotym Krzyżem Zasługi (2010), Krzyżem Wolności i Solidarności (2012).

14 X 1982 – 25 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1985 rozpracowywany przez Wydz. V KW MO w Wałbrzychu/p. V RUSW w Świdnicy w ramach SOR.

Agnieszka Klarman