Mroczek Józef
Józef Mroczek, ur. 15 X 1955 w Kamionnej k. Bochni. Absolwent Policealnego Studium Geodezyjnego w Tarnowie (1980) oraz Policealnego Studium Budowlanego w Krakowie (1981).
1974–1981 geodeta w Kopalni Soli Bochnia.
Od IX 1980 w „S”; założyciel Komitetu Założycielskiego, przew. KZ. W 1981 członek Krajowej Komisji Górnictwa NSZZ „S”, przew. sekcji Surowców Chemicznych. 17 IX – 13 XII 1981 współwydawca i redaktor niezależnego pisma „Kurierek B-B”. 17 IX 1981 – 6 VII 1982 objęty śledztwem przez Wydz. Śledczy KW MO w Tarnowie w zw. z wydawaniem pisma bez zezwolenia władz.
14–15 XII 1981 organizator strajku okupacyjnego, przew. KS w zakładzie; zwolniony z pracy; nast. do 27 XII 1984 w ukryciu (m.in. na plebanii parafii św. Mikołaja w Bochni, w Mikluszowicach, Cerekwi, Okulicach, Koziej Woli, Gruszowie i Zagórzanach). W XII 1984 ujawnił się w Tarnowie, po negocjacjach prowadzonych za pośrednictwem Kurii Tarnowskiej przez ks. Edwarda Łomnickiego. 1982–1987 bez zatrudnienia; 1982–1986 współwydawca podziemnego pisma „Kurierek B”. 1982–1990 współzałożyciel, działacz Porozumienia Prasowego „Solidarność Zwycięży” w Krakowie, przy którym prowadził bibliotekę wydawnictw podziemnych. 1983–1987 współpracownik, organizator emisji podziemnego Radia „S” w Krakowie; 1985 współzałożyciel podziemnego Wydawnictwa Kraków; 1986–1989 współpracownik Małopolskiego Komitetu Walki o Praworządność. 1986–1989 współwydawca i współredaktor podziemnego pisma „Paragraf”. 1987–1997 własna działalność gospodarcza. W 1988 przew. jawnej KZ w KSB.
1989–2002 w „S”, 1989–1990 współzałożyciel, członek KO w Bochni, 1989 uczestnik kampanii wyborczej KO; 1989–1992 przew. KZ w KSB, w I 1990 delegat na II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. WZD Regionu Małopolska. 1997–1999 inspektor ds. inwestycji Urzędu Miejskiego w Bochni, 1999–2004 dyr. Miejskiego Zespołu Edukacji w Nowym Wiśniczu. Od 2005 dyr. Środowiskowego Domu Samopomocy w Muchówce k. Nowego Wiśnicza. 2014–2018 wicestarosta bocheński. 1998–2002 radny Sejmiku Województwa Małopolskiego z listy AWS. Od 2005 członek-założyciel grupy Ujawnić Prawdę.
19 XII 1981 – 30 I 1985 rozpracowywany przez p. Wydz. IIIA/Wydz. V KW MO w Tarnowie/p. V RUSW w Bochni w ramach SOR krypt. Sól; 5 II – 6 XI 1985 przez p. V RUSW w Bochni w ramach KE.