Myrda Adam
Adam Myrda, ur. 24 XII 1951 w Głuchołazach, zm. 26 III 2022 w Lubinie. Ukończył Technikum Górnictwa Rud Miedzi w Lubinie (1972).
1972–1985 ślusarz, gł. mechanik, elektromonter w Zakładzie Budowy Kopalń/Przedsiębiorstwie Budowy Kopalń w Lubinie.
28 VIII – 1 IX 1980 uczestnik strajku pracowników ZBK na Szybie Zachodnim w Zakładach Górniczych Rudna w Polkowicach.
Od IX 1980 w „S”. Od IX 1980 członek Komitetu Założycielskiego, nast. od 30 XI 1980 Zakładowej Komisji Robotniczej.
14–17 XII 1981 uczestnik strajku okupacyjnego w ZG Rudna (szyb Rudna Główna). 1982–1989 członek TKZ: organizator kolportażu, kolporter podziemnej prasy (m.in. „Zagłębie Miedziowe”, „Wolny Głos”, Z Dnia na Dzień”, „Solidarność Walcząca”), współpracownik redakcji podziemnego pisma „Wolny Głos” (organizator transportu i lokali), uczestnik akcji plakatowych i ulotkowych. 1986–1989 działacz Duszpasterstwa Ludzi Pracy w Lubinie, współorganizator manifestacji, mszy za Ojczyznę oraz zbiórek pieniężnych. 16 VIII 1985 aresztowany, osadzony w AŚ w Lubinie i Legnicy, w ZK we Wrocławiu przy ul. Kleczkowskiej (uczestnik 11-dniowej głodówki w proteście przeciwko kontroli korespondencji i przeszukania), zwolniony z pracy, 5 XII 1985 skazany przez Sąd Rejonowy w Lubinie na półtora roku pozbawienia wolności w zawieszeniu i 120 tys. grzywny. 1986–1989 monter w Zakładzie Energetycznym w Czerńcu. 30 VIII 1987 uczestnik manifestacji w Lubinie w rocznicę Zbrodni Lubińskiej, 31 VIII 1987 ukarany grzywną przez kolegium ds. wykroczeń.
IV–VI 1989 członek KO „S” w Lubinie. 1989–2002 pracownik ZBK/PBK/PeBeKa SA w Lubinie. Od 1989 wiceprzew., a od 1992 przew. KZ. II i IX 1990 delegat III i IV WZD Województwa Legnickiego oraz III 1990 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. WZD Regionu Dolny Śląsk. 1990–2002 delegat na WZD Regionu Zagłębie Miedziowe, członek ZR, delegat na KZD. 1998–2002 w RS AWS; od 1998 członek założyciel Stowarzyszenia na Rzecz Rozwoju i Promocji Powiatu Lubińskiego Lubin 2006. 1998–2002 radny Rady Powiatu Lubińskiego z listy AWS i 2006–2014 radny Rady Powiatu Lubińskiego z listy Komitetu Wyborczego Wyborców Robert Raczyński Lubin 2006, 2014–2022 starosta lubiński.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2008), Krzyżem Wolności i Solidarności (2017) oraz Medalem XXV-lecia NSZZ „Solidarność” (2005).
1985 rozpracowywany przez Wydz. V WUSW w Legnicy w ramach SOR krypt. Powielacz; 13 V 1985 – 13 III 1986 przez p. V RUSW w Lubinie w ramach SOR krypt. Łucznik; 21 V 1986–25 XI 1988 w ramach KE krypt. Smarownik.
Tomasz Gałwiaczek