Nejman Jerzy
Nejman Jerzy, ur. 27 XII 1950 w Kamockiej Woli k. Piotrkowa Trybunalskiego. Absolutorium na Wydz. Filozoficzno-Historyczny Uniwersytetu Łódzkiego, historia (1973).
1973–1975 student Wydz. Filozofii UŁ; 1973–1978 pilot wycieczek turystycznych; 1978–1979 referent w Ogólnokrajowej Spółdzielni Turystycznej Gromada Oddział w Łodzi; 1979 specjalista ds. BHP w Spółdzielni Ogrodniczo-Pszczelarskiej tamże; 1979–1980 samodzielny referent w Spółdzielni Fryzjersko-Kosmetycznej Uroda i Zdrowie tamże; 1980–1984 likwidator szkód komunikacyjnych w II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. Inspektoracie PZU tamże; 1984 bibliotekarz na Politechnice Łódzkiej, 1984–1991 st. kontroler inwentaryzacji, nast. dyr. Robotniczej Spółdzielni Wydawniczej „Prasa-Książka-Ruch” Oddział Łódź-Północ.
1968–1973 członek Komisji Rewizyjnej ZSP.
Od IX 1980 w „S”; przew. Komitetu Założycielskiego w łódzkim oddziale PZU, od XI 1980 przew. KZ PZU; 1981 członek Krajowej Sekcji „S” Pracowników Towarzystw Ubezpieczeniowych.
Od 1982 członek MKK i organizator sieci kolportażu. Od 1985 kurier Komitetu Helsińskiego (działalność na rzecz Bułgarii); 1985–1990 współpracownik łódzkiego oddziału SW, organizator spotkań w swoim mieszkaniu MKK i SW; 1981–1989 organizator kolportażu wydawnictw podziemnych, w tym książek, m.in. wydawnictw Krąg, NOW-a, CDN, pism podziemnych: „Tygodnik Mazowsze”, „Biuletyn Łódzki”, „Gotowość »S«”, wrocławska „Solidarność Walcząca”, szczecińska „Jedność”, „Goniec Małopolski”, paryska „Kultura”, „Obóz”, „Konfrontacje” w łódzkich zakładach pracy, Łasku, Zduńskiej Woli, Pabianicach, Tomaszowie Mazowieckim. 1987–1989 uczestnik Duszpasterstwa Ludzi Pracy oraz spotkań w Duszpasterstwie Akademickim; 1988–1989 działacz (z żoną Kristiną Nejman) na rzecz uwolnienia więźniów politycznych w Bułgarii; 1989 współredaktor opublikowanych w paryskiej „Kulturze” przekładów dokumentów bułgarskiej opozycji demokratycznej na jęz. polski.
1989 uczestnik kampanii wyborczej KO „S”, zbierał podpisy na rzecz kandydatów: Karola Głogowskiego, Andrzeja Kerna, Stefana Niesiołowskiego. 1989–2015 prezes przedsiębiorstwa KAY sp. z o.o. Od 2015 na emeryturze.
Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2020).