Encyklopedia Solidarności

Czesław Hieronim Niećko, ur. 7 VI 1938 w Ciechankach Krzesimowskich k. Łęcznej, zm. 19 V 2010 we Wrocławiu. Ukończył wieczorowe Technikum Mechaniczne we Wrocławiu (1981).

1953-1987 ślusarz w Państwowych Zakładach Lotniczych Hydral we Wrocławiu. W VI 1976 uczestnik kilkugodzinnego strajku w Hydralu w proteście przeciwko podwyżkom cen. Przez 2 lata w PZPR.

Od IX 1980 w „S”.

14 XII 1981 uczestnik strajku w Hydralu, przemawiał na wiecu, następnie zatrzymany, zwolniony po rozmowie ostrzegawczej. Od I 1982 związany z poligrafią RKS Dolny Śląsk, drukarz podziemnego pisma „Z Dnia na Dzień”, udostępniał mieszkanie na drukarnię, współorganizator zaplecza technicznego i zaopatrzenia drukarni oraz kolportażu (m.in. w 1983 brał udział w uruchomieniu offsetu). Współpracownik TKZ w Hydralu. 15 VII 1983 rewizja i konfiskata matryc pisma „Z Dnia na Dzień”, 5 XII 1983 zatrzymany na 48 godz. za druk i kolportaż, 2 III 1984 skazany wyrokiem Sądu Rejonowego Wrocław-Fabryczna na karę 6 mies. więzienia w zawieszeniu na 2 lata (odpowiadał z wolnej stopy). W V 1987 zatrzymany przy przewożeniu wydawnictw podziemnych i 1 IX 1987 skazany przez kolegium ds. wykroczeń na konfiskatę samochodu Syrena i karę grzywny. Zwolniony z pracy, 1987-1989 prace dorywcze (m.in. jako stróż). Działacz Duszpasterstwa Ludzi Pracy przy kościele św. Klemensa Dworzaka we Wrocławiu; w 1985 uczestnik głodówki rotacyjnej w kościele Narodzenia NMP w Krakowie-Bieżanowie i IV-V 1985 w Sanktuarium Matki Bożej Głogowieckiej w Głogowcu k. Kutna. 1982-1988 kilkakrotnie zatrzymywany, m.in. podczas demonstracji ulicznych we Wrocławiu i przemówień na wiecach, skazywany przez kolegium ds. wykroczeń na karę grzywny. 1988-1989 organizator działalności RKW „S” Dolny Śląsk.

W 1989 uczestnik kampanii wyborczej KO „S”. 1989-1997 kierownik Działu Administracji w ZR Dolny Śląsk, od 1997 własna działalność gospodarcza, od 2006 na emeryturze.

16 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. – 20 VIII 1983 rozpracowywany przez Wydz. V KW MO/WUSW we Wrocławiu w ramach SOR krypt. Postulat; 1983 – XII 1989 przez Wydz. V/Inspektorat 2 WUSW we Wrocławiu w ramach SOR krypt. Hydraulik/SO krypt. Kosmos.

Artur Adamski|Łukasz Sołtysik