Encyklopedia Solidarności

https://encysol.pl/es/encyklopedia/biogramy/17922,Oliwa-Zbigniew.html
28.03.2024, 13:46

Oliwa Zbigniew

Oliwa Zbigniew, ur. 2 X 1945 w Karłowicach k. Brzegu. Ukończył Technikum Mechaniczne w Opolu (1965).

W X 1956 uczestnik manifestacji mieszkańców Brzegu pod koszarami wojsk Armii Sowieckiej.

W 1965 kontroler jakości w Brzeskich Zakładach Urządzeń Wagonowych Bewag. Jesienią 1965 student Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu; w XII relegowany po opuszczeniu sali, w której zorganizowano wiec przeciwko listowi bp. polskich do bp. niemieckich. 26–29 V 1966 uczestnik manifestacji i walk ulicznych mieszkańców Brzegu z ZOMO z powodu eksmisji księży z lokali parafialnych. 1966–2003 konstruktor, gł. specjalista obrotu towarowego, kierownik działu marketingu i sprzedaży w Fabryce Siewników Brzeg/Fabryce Maszyn Rolniczych Agromet w Brzegu.

20 i 29 VIII 1980 współorganizator strajków w zakładzie, członek KS. Od IX 1980 w „S”; członek Komitetu Założycielskiego, od 3 I 1981 wiceprzew. KZ. We IX 1980 współorganizator, od 2 X współpracownik MKZ w Brzegu, od 13 IV 1981 przew. Komisji Rewizyjnej MKK Ziemi Brzeskiej; 29–30 VI 1981 delegat na I WZD Regionu Dolny Śląsk, nast. członek Regionalnej Komisji Rewizyjnej. 1980–1981 współpracownik „S” RI Ziemi Brzeskiej. W 1981 współorganizator samorządu pracowniczego w zakładzie. W XI 1981 uczestnik negocjacji z władzami województwa, miasta i gm. w Brzegu oraz wojskowymi dot. zaopatrzenia sklepów w żywność w Brzegu.

XII 1981 – II 1989 współzałożyciel, przew. TKZ, 17 II 1982 – II 1989 współzałożyciel i lider Tajnej MKK Ziemi Brzeskiej. XI 1982 – 1989 członek zaprzysiężony SW. 1982–1989 współpracownik podziemnej „S” RI Ziemi Brzeskiej. XII 1981 – 1983 współorganizator, działacz Komitetu Pomocy Internowanym i Aresztowanym Komitet Pomocy Internowanym, Aresztowanym, Skazanym, Pozbawionym Pracy oraz Ich Rodzinom przy klasztorze oo. Bernardynów w Rzeszowie Komitet Pomocy Internowanym, Aresztowanym, Skazanym, Pozbawionym Pracy oraz Ich Rodzinom przy klasztorze oo. Bernardynów w Rzeszowie powstał w IV 1982 z inicjatywy m.in. Barbary Wyrzykowskiej, Heleny Fudali, Barbary Frączek, Józefy Czajki, Krystyny Lisowskiej, Andrzeja Deca, Mieczysława Fienia oraz gwardiana klasztoru o. Jana Kantego Bartnika. w Brzegu. 1982–1990 współpracownik kurii wrocławskiej i opolskiej ws. pomocy osobom represjonowanym i ich rodzinom. 1983–1990 współorganizator, animator przewodzący Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy, struktury kościelne, faktycznie posiadające charakter stowarzyszeń, których celem było wzmocnienie moralne i rozwój duchowy pracujących, a także pobudzenie ich do aktywności w życiu zawodowym i społecznym. Ich działalność nie zawsze była całkowicie jawna. Pierwsze DLP powstały w 1973, szczególny rozkwit tych struktur, często przy współudziale laikatu, nastąpił w okresie stanu wojennego i delegalizacji „S”, co wynikało z bieżących potrzeb – głównie pomocy internowanym działaczom związku, ale także np. potrzeby wspólnotowości czy dalszego samokształcenia po zawieszeniu działalności kursów organizowanych w ramach tzw. Uniwersytetu Latającego. Zazwyczaj opiekunami duszpasterstw byli księża diecezjalni: proboszczowie albo delegowani do tej pracy wikariusze, np. Jerzy Popiełuszko, który od I 1979 pełnił posługę jako duszpasterz średniego personelu medycznego w archidiecezji warszawskiej. Jednym z prężniej działających DLP kierował w parafii św. Maksymiliana w nowohuckich Mistrzejowicach ks. Kazimierz Jancarz, który organizował tam m.in. czwartkowe Msze za Ojczyznę. Z duszpasterstwem tym był związany ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski. Często opiekę nad DLP sprawowali także księża zakonnicy. DLP przede wszystkim pogłębiały świadomość chrześcijańską; ich członkowie poznawali katolicką naukę społeczną, papieskie encykliki, aktualności z życia gospodarczego i społecznego. W ramach DLP organizowano od 1982 Ogólnopolską Pielgrzymkę Ludzi Pracy, która w 3. sobotę i niedzielę IX każdego roku wyruszała (i wyrusza) na Jasną Górę. DLP organizowały pielgrzymki także do innych miejsc kultu religijnego. Choć wszystkie one miały charakter religijny, pozwalały zarazem pracownikom, szczególnie tym zrzeszonym w „S”, na zamanifestowanie jedności i starań w walce o wolność, godność człowieka pracy i prawa pracownicze. Przeciwko DLP protestowały niejednokrotnie władze państwowe, traktując ich działalność jako zagrożenie w sferze wpływu na środowiska robotnicze. DLP prowadziły ponadto działalność samokształceniową, budowały poczucie wspólnoty w kręgu wartości chrześcijańskich, wywierały pozytywny wpływ na życie religijne, społeczne, rodzinne, zawodowe i polityczne. przy parafii św. Mikołaja w Brzegu, nast. po zmianie afiliacji od 1987 Podwyższenia Krzyża Świętego tamże: organizator mszy za Ojczyznę, pielgrzymek, wykładów i spotkań z ludźmi kultury i nauki, spektakli okolicznościowych z udziałem artystów z Wrocławia, Krakowa i Warszawy, Brzeskich Dni Kultury Chrześcijańskiej; współorganizator montowania tablic poświęconych m.in. zbrodni katyńskiej, ofiarom stanu wojennego i 70. rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości. II 1982– II 1989 współzałożyciel, redaktor, organizator druku i drukarz podziemnego pisma „Prostownik”, także organizator druku i drukarz (z matryc przywożonych z Wrocławia) podziemnych pism „Z Dnia na Dzień” (I 1982 – 1989) i „Solidarność Walcząca” (VII 1982 – XII 1989). 1982–1989 organizator sieci kolportażu i kolporter podziemnych pism, m.in.: „Solidarność Walcząca”, „Z Dnia na Dzień”, „Jednością Silni”, „Gross Rosen”, „Tygodnik Mazowsze”, „Hutnik” (Kraków), „Bez Cenzury”, „Wyrostek”, „KOS”, „Biuletyn Dolnośląski”, „Region”, „Ogniwo”, „Promieniści”, „PWA. Przegląd Wiadomości Agencyjnych”, ulotek i książek. V – VI 1988 współorganizator pomocy finansowej dla osób represjonowanych po strajku w HiL w Krakowie-Nowej Hucie. 1988–1990 członek RKW Dolny Śląsk.

Od 7 II 1989 przew. Komitetu Organizacyjnego „S” w Agromecie, 1989–1992 przew. KZ, 1998–2000 członek Komisji Rewizyjnej KZ. IV 1989 – VII 1990 przew. KO w Brzegu; 18 IV – VI 1989 członek Opolskiego KO. II 1989 – II 1990 przew. Międzyzakładowego Komitetu Organizacyjnego w Brzegu RKW Dolny Śląsk, 25 II – VI 1990 przew. MKK Ziemia Brzeska, VII 1990 – 1993 przew. Sieci KZ „S” MKK w Brzegu; 1990–1997 delegat na WZD Regionu Dolny Śląsk, 1990–1992 członek ZR; 1990–1991 delegat na II i III KZD. 1989–1991 współorganizator manifestacji mieszkańców Brzegu ws. ewakuacji z Polski wojsk sowieckich. 1990–1992 w PC. 1993–1995 delegat na KZD Sekcji Krajowej Pracowników Przemysłu Mechanizacji Rolnictwa NSZZ „S”, 1995–1997 członek Krajowego Sekretariatu Rolnictwa NSZZ „S”, 1995 prezydium Rady Krajowej Sekcji Mechanizacji Rolnictwa NSZZ „S”, X 1995 delegat na IV Nadzwyczajny Kongres Sekretariatu Rolnictwa NSZZ „S” w Gdańsku. 1997–2000 przew. Stowarzyszenia Katolickie Porozumienie Centroprawicy w Brzegu; w AWS i Samorządowej Koalicji AWS. 2003–2010 na świadczeniu przedemerytalnym. 2005–2014 w PiS. W 2008 współzałożyciel Klubu Historycznego im. gen. Stefana „Grota” Roweckiego w Brzegu. Od 2010 na emeryturze.

2003–2005 autor artykułów dot. historii „S” Ziemi Brzeskiej w „Kurierze Brzeskim”, 2006–2016 autor artykułów historycznych i felietonów w „Panoramie Powiatu Brzeskiego” i „Gazecie Brzeskiej”.

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2020), Krzyżem Wolności i Solidarności (2022).

IV 1982 – 17 X 1989 rozpracowywany przez Wydz. V KW MO w Opolu/p. V/p. VI RUSW w Brzegu w ramach SOS/SOR krypt. Mesjasz.

Łukasz Sołtysik

Opcje strony